Het bedrijf waarvoor ik werk, NDC Media, heeft 250 van de 750 collega’s moeten ontslaan.
Ik behoor tot de groep gelukkigen die mag blijven. Reden om nu zonder zorgen achterover te leunen en gewoon door te gaan met wat ik altijd deed is dat allerminst.
Onderling zeggen we dat het zwaar kloten is. En zo is het ook. Fte’s zijn mensen, collega’s – geen boventalligen.
Op de redactie van Dagblad van het Noorden, de krant waarvoor ik werk, zijn als onderdeel van NDC tientallen vaste mensen gesneuveld.
In tien jaar tijd zijn zeker honderd volwaardige journalistieke arbeidsplaatsen in Groningen verdwenen.
Dat is bijna een derde.
Het werk is met al dat gedigitaliseer alleen maar toegenomen.
Dat het niet goed gaat met de kranten – het gaat over de hele wereld niet goed met de kranten – heeft met van alles en nog wat te maken.
En wie aan al die oorzaken nog wil toevoegen dat uitgevers van kranten, inclusief de kritische journalisten, veel te lang niet in de gaten hadden dat er een digitale revolutie gaande was, heeft gelijk.
Are you afraid?
It’s already there!
Ik heb mogen meemaken dat het gebruik van internet op de redactie van Nieuwsblad van het Noorden verboden was.
Later kwam er – compromis – een (1) computer – een stand-alone – voor algemeen gebruik.
Google heette AltaVista, iets later kwam Ilse.
Nieuwsblad van het Noorden was de laatste krant in Nederland zonder advertenties op de voorpagina.
De voorpagina was van de redactie – van ons, wij die dagelijks in het café bij Peter aan de overkant zaten.
Wij hadden geen boodschap aan boodschappen van adverteerders.
Nu moeten we als krant en met heel veel minder mensen zien te overleven.
Moeilijk, want niemand weet hoe, ook zij niet die nu hard en onduidelijk maar wat roepen.
Een ding begint zich wel af te tekenen: gratis gaat verdwijnen.
En nog ingrijpender – denk ik – is dat het gouden systeem dat de adverteerder (particulieren, instellingen en bedrijven) een groot deel van de kosten voor rekening neemt, is uitgewerkt.
Op = op.
Ik heb nog altijd collega’s – de inktkoelies – die blijven volhouden dat ze internet en Twitter en e-mail en Facebook en hoe het ook allemaal mag heten maar niks vinden.
Het journalistenvolk is in eigen huis nogal conservatief.
Mede door de reorganisatie wordt dit wel steeds minder.
Wie een baan in de journalistiek heeft, is niet zeker van die baan.
Wie journalist wil worden,krijgt het zwaar.
Ik zie collega’s die als freelancer proberen hun geld te verdienen.
Velen van hen moeten machteloos en moedeloos toezien hoe hun verhalen (content) schaamteloos worden verhandeld zonder daar zelf iets voor te ontvangen.
Alle kranten en alle uitgevers maken zich hier schuldig aan.
Argos, waar ben je?
We hebben het mooi voor elkaar: journalisten die schrijven (onderzoeken) over uitbuiting, over valse zaken, over misstanden, over de rechtsstaat moeten dat noodgedwongen doen voor een habbekrats.
Het gaat niet om de journalisten.
Het gaat om de journalistiek.
Ik wil nu geen grote woorden gebruiken.
Het lijkt me logisch.
Eén voorbeeld: zonder rechtbankverslaggevers zou het strafrecht vrijwel onzichtbaar zijn.
Wat onzichtbaar is, is verdacht.
Een rechtsstaat met een verdacht imago, het is het begin van een zeker einde.
Gratis gaat en moet verdwijnen.
Dagblad van het Noorden – de krant die het mogelijk maakt dat ik dag in en dag uit in de rechtbank kan zijn – gaat straks geld vragen voor verhalen die digitaal worden aangeboden
Wij moeten wel.
Ik kan, wil en mag – als gelukkige achterblijver – niet rustig achterover leunen.
Mijn grootste vraag: dit weblog – zittingszaal 14 – telt maandelijks tussen de 40.000 en 50.000 pageviews – goed voor gemiddeld 10.000 maandelijkse unieke bezoekers.
Unieke bezoekers zijn mensen, dat bent u, maar dan bij elkaar opgeteld.
Tien euro per jaar?
Goed voor meer dan honderd pure verhalen, met passie geschreven, unieke content, met van alles erbij, met lezingen, debatten, met extraatjes, met ontwikkelingen en achtergronden en verzin het maar.
Zou zoiets nou haalbaar zijn?
Rob Zijlstra
Het rechtbankverslag over de man die in zijn eentje werd gezien als een zware georganiseerde criminele organisatie, tevens een bekende Groninger, die de ganse bouwwereld aan het wankelen wilde brengen, maar ook weer niet, staat vandaag in Dagblad van het Noorden.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Nu ik dit blog al een tijd volg, zou ik het niet willen missen. Ik denk niet dat ik vanaf de eerste dag had willen betalen. Voor de service om de blogs gemail te krijgen zoals nu, zou ik extra willen betalen.
Lees al jaren je verhalen, altijd met veel plezier! Je schrijft dat zonder rechtbankverslaggevers het strafrecht onzichtbaar zou zijn en zo is het maar net. Een tientje? Vind ik niet duur…
ik hoop dat je nog lang mag blijven kijk altijd uit naar je verhalen, ook omdat…(rest op verzoek van reageerder verwijderd)
ik wist niet dat mn reactie voor iedereen zichtbaar was had ik liever niet gehad
@Antje, begrijp waarom – heb het aangepast (maar het compliment – dank je wel – laten staan…:)
Ik heb geen bezwaar te betalen voor inhoud (zoals jou weblog…)…. maar hoe werkt dat dan weer praktisch gezien? Itunes heb ik niet, is er een handig alternatief?
@AJ, zover is het nog niet en als het er van komt dan wordt het praktisch gezien heel eenvoudig – rob z
Een gouden pen is niet goedkoop. Tien euro zou geen probleem zijn.
Sterkte en ga aub door. We wachten verder wel af! Hoe is ’t met je collega’s gegaan?
Jaap,
Ik ga wel door, de vraag is alleen hoe. En hoe het de collega’s is vergaan? Het is heel spannend momenteel. Voor niet iedereen zal het goed aflopen en dat voelt niet goed. – rob z
Zoals al eerder gezegd om te betalen vanaf dag 1 zou ik zelf niet hebben gedaan. Misschien dat je iets als een proefabonnement zou kunnen aanbieden (1 md gratis meelezen). Ik kan de blogs nu niet meer missen en zou zeker 10 a 15 euro per jaar betalen voor je blogs (net zoals voor je andere concurrent). Ik lees ze vanuit mijn mail dus dat maakt het laagdrempeliger, even lezen tussen de werk-studie mails door, altijd wat ontspanning. Dus de mailing zou ik zeker graag erin willen houden.
Dag Rob,
Heb geen enkele twijfel dat jij het gaat redden. Het uitvoeren van werk met een pen.
Veel concurrentie maar eigenlijk geen partij voor jou. Er is ook maar een (1) Messie.
Wat je ziet is dat b.v een Luuk Koelman ook succes vol actief is in commercie met de pen.
Maar wat Koelman dacht ik doet is actief zijn voor meerdere klanten die zijn product (en) aan de man brengen.
Goed je hebt mensen die goed zijn met de pen maar anderen met cijfers.
Dus als jij 10 euro vraagt voor 10.000 klanten dan heb je een ton voor 1 product.
Heel heel veel kleintje maken een enorme hoop. Dus als jij als succes volle schrijver, meerder klanten kan vinden die jouw product(en) aan de man gaat brengen dan kun je zelfs, als je veel minder dan 10 euro vraagt voor dit enkele produkt thuis komen met een salaris ver boven Balkenende norm.
En wat denk ik minstens net zo mooi is en wat ik bij jou passen vind is dat je dan onafhankelijk bent van een broodheer. En een klant heb je al NDC Media.
Wens je veel succes en kijk dagelijks met vele anderen of je al iets nieuws gepost hebt.
Denk dat jij best veel klanten (kranten, tijdschriften, bedrijven (stukjes over b.v. (vervoersmaatschappijen,verzekerings sectoren, voedingssectoren, zorgsectoren,werknemers verenigingen en verzin het maar welke sector meer) warm kunt maken om jou produckt te kopen.
Het opstarten is misschien even door bijten maar dan ga je vast ook als een diesel.
Succes gewenst.
Niemand die het weet Rob, er is maar een manier om er achter te komen: het proberen. Mijn tientje heb je.
Messi
Rob help Antje even
@rabath – ja, gedaan.
Ik heb je ebook gekocht, een abbo hier lijkt me niks eigenlijk, ook al is het heel goedkoop.
Misschien kun je een doneerknop maken zodat mensen met paypal iets kunnen overmaken als ze met plezier je verslagen hebben gelezen?
Rob, goed verhaal en het klopt. Vroeger zag ik ze bij Peter zitten en het Nieuwsblad is veranderd. Jij verslaat een kant van het strafrect en dat is heel goed en ik zie daar veel in da ik herken. Hoop dat dit vooral blijft in deze vorm. Moeten de aandeelhouders maar genoegen nemen met een iets mindere uitkering. Op mijn manier steun ik de journalistiek door veel kranten te lezen (en te betalen)
Alhoewel het idee totaal begrijpelijk en redelijk is, zal het de absolute doodsteek worden voor je blog qua unieke bezoekers. De kwaliteit ten spijt, de gemiddelde internetbezoeker heeft de aandachtsspanne en geduld van een fruitvlieg. Enkel het feit dat een bezoeker eerst een aantal handelingen moet verrichten om te moeten doordringen tot de content zal reeds zware gevolgen hebben. Het beste wat je kunt doen is de blog verleggen naar een adres waar het is toegestaan advertenties erop te zetten.
Simpele feit is dat je gewaardeerd wordt zolang het gratis en gemakkelijk is. Ik zou je ook willen verzoeken het gros van de voorgaande reacties te beschouwen als compliment, maar de strekking zelf met een korrel zout te nemen. De meeste zijn in de trant van “Rob, tuurlijk ben je de beste! Natuurlijk zou ik 10 euro per jaar voor je verhalen betalen” – dit zijn steunbetuigingen en complimenten, geen steekhoudende argumenten om een prijsmodel op je blog los te laten. Je hebt nu 10.000 unieke bezoekers, dit aantal is meer dan genoeg om via een intermediair lucratieve adverteerders aan te trekken. Als deze site (wordpress) daar geen ruimte voor biedt, dan is het wellicht verstandig om een alternatieve site te zoeken.
Om nogmaals te benadrukken: zodra je toegang tot je content gaat ontzeggen met een tolpoort als entry, dan ben je die 10.000 binnen no-time kwijt. Daarvan zal hoogstens nog
10 à 20% overblijven. Met die 10.000 heb je een mooi onderhandelingspunt bij bepaalde adverteerders – gebruik dat en ga niet de bezoekers belasten.
Strikt genomen bega je dezelfde fout als de “oude” media: je probeert een krantenconcept (abonnement) toe te passen op het internet. Kijk naar youtube en andere gelijke sites – waarom draaien deze goed? Gratis en een walhalla voor adverteerders. Mensen hebben geen bezwaar tegen reclame zolang de aangeboden diensten gratis blijven.
Ja, ik denk dat je wel gelijk hebt. Ten aanzien van strikt genomen: ik heb volgens mijn nog geen fout gemaakt, want ik heb nog niets gedaan. Ben juist aan het onderzoeken, op zoek naar meningen en ideeën, naar mee- en tegendenkers. robz
Je hebt inderdaad gelijk. Je begaat pas de (door mij vermeende) fout als je het daadwerkelijk zou gaan doorzetten.
Maar nogmaals: met 120.000 unieke bezoekers per jaar kun je echt met gemak adverteerders scoren! Zo kan jij (c.q. DvhN) A. geld verdienen, B. ondernemers kunnen adverteren en C. de bezoekers kunnen doorgaan te genieten van jouw schrijfsels, zonder daarvoor te moeten betalen.
Vergeet ook niet dat jijzelf (c.q. DvhN) kan bepalen wie wel en wie niet kan adverteren. Je kan zelfs mogelijk in overleg treden met bepaalde partijen die mogelijk gelieerd zijn aan de materie die je beschrijft: zo kan je beslissen dat enkel juridische dienstverleners mogen adverteren, bijvoorbeeld advocaten(kantoren), rechtsbijstand en notarissen etc. Op de manier voorkom je mogelijk ongelukkige voorvallen – het zou immers een beetje rottig zijn dat er een reclame van (bijv.) Kindersurprise staat te knipperen naast een ingrijpend artikel over een strafzaak waar kindermisbruik centraal staat.
Beste Rob, ik waardeer ik je artikelen zeer, maar denk dat het betalen voor alleen deze artikelen geen goed businessmodel zal zijn. Ik zou wel willen betalen voor een veelzijdiger pakket van artikelen. Dus als je 9 collega’s vindt die allen over hun eigen topics schrijven, kun je de lezer zo’n pakket bieden. Voor zoiets kun je denk ik wel 8 tot 10 euro per maand vragen. Hoe het ook wordt, ik wens je het allerbeste.
10 euro per jaar? Ik zou het vandaag nog overmaken.
Het verhaal over dat men een korte aandachtsspanne heeft etc. gaat denk ik niet geheel op in dezen. De mensen die hier komen om je blog te lezen zijn hier vaak met specifieke redenen; ze vinden wat je schrijft de moeite waard. Het is niet een willekeurige anonieme surfer die even langswipt. Vaak zijn het toch echt dezelfden, durf ik te wedden.
Het idee om verscheidene schrijvers te consolideren tot één pakket is uiteraard een verstandig (en praktisch) businessmodel. En gezien de poll zul je denk ik een halvering in traffic moeten indenken, de vraag is of dit de moeite waard is ten opzichte van alternatieven (in het geheel stoppen met het blog/prijs nóg lager maken/etc.).
Hoe dan ook, ik blijf je hoe dan ook volgen tot in de krochten van Groningen.
Pingback: Wie betaalt de rechtbankverslaggever? - Blog - De Nieuwe Reporter - Journalistiek & Nieuwe Media
Ik ben geïntrigeerd door de zin: “Ik heb mogen meemaken dat het gebruik van internet op de redactie van Nieuwsblad van het Noorden verboden was.”
Wie besloot dat, en waarom? Zijn daar nog memo’s van?
(Niet het punt dat je wilde maken, weet ik, sorry 🙂 )
Marten,
Of daar nog memo’s van zijn weet ik niet, we waren zeker in die tijd niet zo van de memo’s. Het was in de periode dat internet langzaam maar zeker in opkomst was, ik denk dat het speelde in 1996 of ’97. De grote angst was dat het internet het computersysteem van de redactie zou belasten dan wel zou besmetten met virussen en ander ongedierte. Het verbod was afkomstig van de hoofdredactie. Lang is het niet van kracht geweest: toen iemand ontdekte dat het internet op de pc op het bureau te activeren was door iets aan – of uit te vinken, was het hek van de dam.
rob zijlstra
Ha Rob, ter inspiratie: de microbetaaldienst Flattr, nog geen succes, maar wie weet komt er nog eens een succesvoller broertje (zie dit stukje uit 2010 http://www.duitslandweb.nl/actueel/uitgelicht/2010/9/Flattr+populair+onder+Duitsers.html)
Goed stuk, sterkte daar!
Nee, niet haalbaar Rob.
Maar ik heb wèl ’n tientje per jaar over voor je wedervaren in de rechtbank.