De strafzaak duurde zestien minuten, maar toch.
Sonja woonde nog niet zo heel lang in Groningen en had een drukke dag.
Ze moest van alles doen en regelen.
Normaal gesproken zetten de buren de vuilcontainer bij de weg, maar de buren waren er niet.
Moest ze dat ook nog doen.
En daar ging het goed fout: Sonja zette de container te vroeg bij de weg.
Er passeerde een ambtenaar met opsporingsbevoegdheid.
Sonja kreeg een boete van 70 euro.
Nog nooit had ze in haar leven de wet overtreden en dan dit.
Voor zoiets.
Tegen de rechters: ‘Die boete was wel even 25 procent van de basisbeurs, mijn maandinkomen. Ik vond het niet eerlijk.’
Dit alles is twee jaar en zeven maanden geleden.
Omdat ze de boete niet betaalde, bracht het Openbaar Ministerie de kwestie aan bij de rechtbank.
Het gaat hier om een economisch delict.
Vandaag was het dan zover: Sonja moest zich bij de economische politierechter verantwoorden.
De officier van justitie is streng.
Ze zegt dat regels regels zijn.
Omdat het anders een zooitje wordt.
Tegen de verdachte: ‘Snapt u dat?’
Sonja knikt en zegt ‘ja’
Officier van justitie: ‘Wilt u dat dan uitleggen.’
Dat was geen vraag.
Sonja: ‘Als iedereen dit doet, wordt het een zooitje.’
De officier van justitie: ‘Juist.’
Waarom het zo lang heeft moeten duren weet de officier van justitie niet.
Ze eist een boete van 70 euro.
Maar vanwege het tijdverloop mag die geheel voorwaardelijk.
De politierechter is het daar mee eens.
Volgens hem is er ook meer sprake van een eenmalig incident, wat kan gebeuren op zo een drukke dag, buren weg, ook dat nog…
De politierechter: ‘En wij mogen bij het opleggen van de straf ook rekening houden met de lange duur. Herinneringen worden dan vager waardoor het moeilijker wordt om je te verdedigen. U krijgt een boete van 70 euro, maar die geheel voorwaardelijk. De proeftijd is een jaar, want korter kan niet.’
Sonja is het er helemaal mee eens.
De officier van justitie: ‘En ik ga niet in hoger beroep.’
Rob Zijlstra
Wat gaat hier mis …..je begaat een overtreding………..je betaald de boete niet……..laat de zaak op zijn beloop…..en aan het einde………krijg je geheel voorwaardelijk……mijn advies aan alle burgers zou zijn …… betaal niet, laat het voorkomen……nog langere behandeltijden…dat loont!
Volgens mij moet je lang getwijfeld hebben over dit stukje, Rob (‘zal ik wel, zal ik niet?’). Wat een kruimelwerk. En zonder punch line bovendien. Iets met niet van de grond komen, nachtkaars en uitgaan. Wat was nu je overweging om het toch maar wel te plaatsen? Om te laten zien dat rechters ook met dit soort nietszeggendheden te maken hebben, dat het – voor zover dat beeld mag bestaan – echt niet altijd tieten-schieten-helicopter is? In dat geval heb je je punt gemaakt, want beklijven doet het niet. En daarmee is het het allereerste teleurstellende stuk van jouw hand. Maar goed, zonder dalen ook geen pieken. 🙂
Nee, niet lang getwijfeld. Ik vind het opmerkelijk dat mensen na het verstrijken van zo een lange tijd nog terecht moeten staan. Kruimelwerk of niet. Daarom het verhaal geschreven. rob z
Ik begrijp de kritiek niet… Dit is toch een uitstekende illustratie van het feit dat ook officieren van justitie en rechters achter de regels kunnen en willen kijken? Vind ik…