Wat heeft Aljona gedaan?

Wanneer de strafzaak het vijfde uur ingaat, kijk ik eens om mij heen.
Ik tel, inclusief mijzelf, zeventien aanwezigen in zittingszaal 14. Stel vast: vijftien aanwezigen zijn hier beroepsmatig. De zestiende is student.
Wij allen luisteren naar nummer zeventien: de verdachte.

De verdachte is een kleine vrouw, ze draagt bijpassende laarsjes.
Ze heet Aljona, ze is 33 jaar.
Tijdens de zitting wordt duidelijk dat ze een rotleven had toen ze nog jong was.
Op haar zestiende piepte ze er tussenuit en kwam in Nederland terecht.
In Groningen.

In die tijd, vertelt ze, werkten acht van de tien vrouwen gedwongen in de prostitutie.
Misschien kan ze dat weten, want ze zat toen zelf achter de ramen.
In deze tijd, vervolgt ze, werkt nog maar een op de tien vrouwen onder dwang.
Misschien zegt ze dat omdat het haar beter past.
Omdat ze wordt verdacht van mensenhandel: ze zou zich schuldig hebben gemaakt aan het uitbuiten van jonge vrouwen uit haar geboorteland Bulgarije.

Aljona zegt dat ze heel direct is.
Ze zegt, in vloeiend Nederlands, wat ze denkt.
Dat komt omdat ze al veel ellende in haar leven heeft meegemaakt.
Dat word je vanzelf zo.

In november 2011 werd ze door de politie aangehouden.
Ze zou, zo leerde het eerste politieonderzoek onder de codenaam ‘hoofdluis’, wel veertig jonge prostitutie-vrouwen hebben uitgebuit.
Gaandeweg werden dat er steeds minder.
Tweeëntwintig.
Veertien
Uiteindelijk vier.
Ze had het ook niet leuk gevonden dat een onderzoek naar haar ‘hoofdluis’ werd genoemd.

Het dossier ‘hoofdluis’ telt desondanks veertien ordners.
Dat is veel.
Er zijn 38 getuigen gehoord, ook veel.
Op de publieke tribune zitten, behalve de student, de rechercheurs die dat allemaal hebben gedaan.
Vijf.

Nadat ze was aangehouden, zat ze 171 dagen vast en opgesloten.
Toen werd de voorlopige hechtenis onder voorwaarden geschorst.
Ze moest haar paspoort inleveren, ze mocht niet in Groningen (stad) komen en – vrij ongewoon – ze moest 10.000 borg betalen.

Twee jaar na de aanhouding wordt haar strafzaak dan eindelijk behandeld.
De officier van justitie vindt het niet nodig uit te leggen waarom zoiets zo lang moet duren.
Misschien vinden ze zoiets bij het Openbaar Ministerie inmiddels wel heel gewoon.

Wat heeft Aljona gedaan?
Ze heeft gefaciliteerd.
En dat is strafbaar.

Ze ving de Bulgaarse meisjes dan wel jonge vrouwen op die misschien ook wel een rotleven thuis hadden gehad.
Met die dames – uiteindelijk met vier – ging ze eerst naar het stadhuis.
Daar werd de vrouw ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie.
Dan krijg je een sofinummer.
Daarna gingen ze naar de Kamer van Koophandel.
Daar werd het vereiste ondernemersplan en een exploitatieplan ingediend.
Dat leverde met sofinummer een KvK-nummer op.
Een GBA-inschrijving, een sofinummer en een KvK-nummer is bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) goed voor een sticker in het paspoort: met zo’n sticker mag je als zelfstandig ondernemer legaal prostituee zijn.

Aan gemeentelijke leges kost een bureaucratische prostitutie-exercitie ongeveer 100 euro.
Maar Aljona, zo wil het strafdossier, kreeg soms wel 800 euro.
Omdat ze dat eiste.
In ieder geval, vindt de aanklager, veel te veel en dus is er sprake van uitbuiting.

Ook zou Aljona woonadressen regelen die in het echt slechts postadressen waren.
Vaargeul, Irislaan, Slachthuisstraat.
De jonge Bulgaarse prostituees woonden in werkelijkheid in hun peeskamers, ook dat is verboden.

Aljona zegt dat het allemaal niet waar is.
Ze hielp wel eens, zij wist immers als geen ander hoe het is in een land te komen, de taal niet te spreken, maar wel met al die Groninger mannen in de blote kont in bed.
Ze had er wel eens over nagedacht een adviesbureau te beginnen.
In Amsterdam bestaan die ook.
Die meisjes, jonge vrouwen komen hier vrijwillig, ze weten heus wat hen hier te doen staat.
Zo naïef zijn ze in Bulgarije ook niet meer.
Bovendien, beter zij, zij Aljona, dan die pimps, die mannen, die pooiers.

En wat is er mis om iemand met adviezen te begeleiden langs het stadhuis, de Kamer van Koophandel en de IND?
Die faciliteren toch ook?
De officier van justitie: ze kreeg er veel te veel geld voor.

Aljona is strafbaar vanwege artikel 273f, Wetboek van strafrecht.
De officier van justitie zegt dat de vrouwen, die vier arme vrouwen, zonder haar bemoeienis hier niet zouden werken.
Ze waren van haar afhankelijk, ze hadden geen idee van de formaliteiten.
Verdachte Aljona maakte daar tussen juli 2009 en maart 2010 misbruik van.
Daarom werd ze in november 2011 aangehouden.
En moest zij zich op donderdag 21 november 2013 verantwoorden voor de rechtbank.

Voor rechters die vroegen: ‘Spreekt, verstaat u Nederlands?
Aljona, met zelfs een licht Groningse tongval: ‘Ja, inmiddels wel ja.’

Misschien belazert ze de kluit en is Aljona de gehaaide woekeraarster.
Een geharde hoerenmadam, die maar een ding wil: nog meer geld.

Maar dan komt, ruim vijf uur na aanvang van de strafzaak, de officier van justitie met de strafeis.
Ze heeft ruim drie kwartier nodig om die te formuleren.
Ze eist dan 261 dagen gevangenisstraf waarvan 90 dagen voorwaardelijk.
Daarmee zijn de 171 dagen die Aljona al heeft gezeten, afgedekt.

En dat was het dan.
De vijf rechercheurs hadden er iets meer van verwacht.
Dat zeiden ze niet.
Je kon het gewoon aan ze zien.

Rob Zijlstra

.

UPDATE –  5 december 2013 – uitspraak
Het vonnis van de rechtbank is conform de eis. Ook omdat Aljona haar oude leven vaarwel heeft gezegd en een andere weg is ingeslagen.

de rechtbank heeft het vonnis niet gepubliceerd