In heel het dorp gonsde het al weken van de geruchten.
De boerderij van Arjen zit vol hennep.
Hij woonde er zelf niet, maar met zijn vrouw bij de kerk.
Wie van zijn lege boerderij gebruik wilde maken, maakte er maar gebruik van.
Kon mij dat schelen, mompelt Arjen tegen de rechters.

De rechters kijken naar hem en misschien denken de drie magistraten wel: wat doet die man hier?
Waarom moeten wij over deze man oordelen?
Waarom hebben wij niets beters te doen?
Een van de rechters zegt: ‘Gezien uw leeftijd had u er veel sprankelender uit kunnen zien.’
Dat was niet onaardig bedoeld.

Arjen is 57 jaar.
Of hij is een groot toneelspeler die met terugwerkende kracht wereldberoemd moet worden of hij lijdt.
Hij hangt voorover in de verdachtenbank, met zijn beide handen tegen de oren gedrukt.
Huilend zegt hij: ‘Ik kan hier niet meer tegen. Ik zit al drie jaar in de stress, ik kan niet meer functioneren, ik kan er niet van slapen. Ik woon in een dorp, in een gereformeerd bolwerk. Ik word gezien als een grote drugscrimineel.’

Dat laatste zou wel heel bijzonder zijn, want er staan zelden grote drugscriminelen terecht in de Groninger rechtszaal.

De geruchten die door het dorp gonsden, bereikten ook de wijkagent.
Die besloot tot een daadkrachtig optreden: hij ging er eens even kijken.
De agent wist toen al dat Arjen en zijn vrouw – ze woonden bij het café naast de kerk – de eigenaren waren van de boerderij.
Ter plaatse snuffelde de agent in de rondte en wat hij zag was niet mis.
Hij zag een camera aan de gevel en even later een man in een rode auto.
De wijkagent wist ambtshalve wie die man was: het was Geurt, de man met drugsantecedenten.

Tevreden keerde de agent terug op zijn post en tikte op wat hij had waargenomen.
Daarna belde hij zijn meerdere en besloten werd een inval te doen.
Het was bingo geweest.
In een afgetimmerde zolderruimte werden 30 moederplanten gevonden, 1.348 hennepplanten in bloei en in een derde ruimte stonden 1.250 met aarde gevulde bloempotten met een hoop hennepafval.
Een blik op de meterkast leerde dat met de stroom was gerotzooid.

Arjen werd gearresteerd.
Er zou ten minste drie keer zijn geoogst, opgeteld goed voor 200.000 euro.
De benadeling van stroomboer Enexis: 8.000 euro.

Bij de politie had Arjen eerst alles ontkend en daarna een beetje.
In de rechtszaal ontkent hij weer alles.
De verklaringen die hij bij de politie had afgelegd, kloppen niet.
Als hij niet verklaarde wat de agenten wilden horen, dan zouden ze hem nog langer opsluiten.
Ja, dat zeiden ze, jammert Arjen.

Rechters: ‘Hoe is het verhoor bij de politie gegaan?’
Arjen: ‘Dat wilt u niet weten.’
Rechters: ‘Juist wel.’
Arjen, geëmotioneerd en met stemverheffing: ‘Ik ben onder druk gezet.’

De rechters kijken nu niet alsof ze water zien branden.
Verdachten worden vaak onder druk gezet door de politie.
Dat mag.
Arjen, in tranen: ‘Ik heb nog nooit een hennepplant in het echt gezien. Ik kwam nooit op zolder. Als ik het had geweten, dan had ik ingegrepen.’

Nu gaat dit verhaal  merkwaardig worden.
Bovenstaande speelde zich af in november 2010.
Zo voortvarend de politie de boerderij was binnengevallen, zo traag werd de zaak afgehandeld.
Toen het dossier eindelijk op de burelen belandde van het Openbaar Ministerie was daar de capaciteit op.
Zo verstreken drie jaren.
Arjen had geen advocaat meegenomen om daar iets lelijks over te zeggen.

Merkwaardig is ook dat de officier van justitie eigenlijk vindt dat de politie op basis van die ene waarneming helemaal geen inval had mogen doen.
Een lege boerderij waar een man rondloopt die eerder is veroordeeld wegens het exploiteren van een hennepkwekerij is onvoldoende reden aan te nemen dat er iets strafbaars aan de hand is.
De inval was te snel en dus onrechtmatig.
De officier van justitie is verantwoordelijk voor dit soort kwesties.
Ze zegt dat de fout van de politie moet worden bestraft met een strafkorting in het voordeel van Arjen.

De officier van justitie besluit dat Arjen medeplichtig moet zijn aan het exploiteren van een hennepkwekerij. Geen medeplichtigheid in de zin van boze opzet, maar in de zin van verwijtbaarheid.
Het was zijn boerderij waar de planten zijn aangetroffen.
Hij had moeten controleren wat anderen daar deden.
De richtlijn: zeven maanden celstraf.
Maar gezien Arjen’s rol, de foute inval en omdat het al zo lang geleden is, kan worden volstaan met een taakstraf van 80 uur (eis).

Het kan nog gekker.
De strafzaak tegen Geurt is in mei dit jaar geseponeerd.
Het mag dan zijn initiatief zijn geweest en zijn planten en oogsten en bloempotten, er is onvoldoende bewijs dat dat ook echt zo is.
Met dat sepot hoeft Geurt zich dus ook niet voor de rechters te verantwoorden.
Arjen wel.
Je kunt dus zeggen dat Arjen medeplichtig is aan iets waarvan het Openbaar Ministerie zegt dat het niet is te bewijzen.

In een beschaafd land is veel mogelijk.
De officier van justitie had ook nog een ontnemingsvordering ingediend.
Omdat misdaad niet mag lonen zou Arjen 5.000 euro aan de Staat der Nederlanden moeten betalen.
Dat bedrag zou hij als medeplichtige hebben verdiend.
Maar de officier van justitie is plots van mening dat Arjen niets hoeft te betalen.
Ze zegt: ‘Ik heb dat zo slecht onderbouwd.’

De rechters zeggen tegen Arjen dat ze over twee weken uitspraak zullen doen en bedanken hem voor zijn komst naar de rechtbank.
Arjen, vol ongeloof: ‘Mag ik naar huis?’

Rob Zijlstra

UPDATE – 19 december 2013 – uitspraak
Arjen is geen hennepman van het jaar geworden, maar veroordeeld. Medeplegen kan worden bewezen. Het binnentreden door de politie is rechtmatig geweest. Maar het heeft wel te lang geduurd. Verdachte heeft daardoor lange tijd in stress geleefd. De rechtbank tilt hier zwaarder aan dan de officier van justitie. De straf: 60 uur geheel voorwaardelijk. De ontneming – conform – afgewezen.