na drie maanden wisten ze genoeg…
Wim (52) heeft een probleem en niet zo’n kleintje ook.
Dat probleem is dat hij zijn huurwoning in Groningen dreigt kwijt te raken.
Als dat gebeurt, dan heeft hij niet alleen niks meer, maar wordt het nog erger.
De dreiging wordt veroorzaakt doordat Wim in de gevangenis zit.
Zijn advocaat legt het de rechters maar even voor. Wim zelf zegt niet zo veel.
De advocaat komt ook met een oplossing.
Als de rechters nou eens de voorlopige hechtenis opheffen dan kan hij de gevangenis verlaten en dan kan hij zorgen voor de huur.
Mochten de rechters hem over twee weken toch veroordelen tot een straf die zijn vrijheid beneemt, dan komt hij gewoon terug.
Het probleem is omvangrijker dan tot hier is geschetst.
Zodra Wim eenmaal zijn woning kwijt is, zal het een hels karwei worden iets anders voor hem te vinden.
Wim is pedofiel.
De advocaat: ‘Een zoektocht naar een nieuwe woning zal gepaard gaan met maatschappelijke onrust.’
Niemand die hem wil.
Wim wordt ervan verdacht dat hij tussen 2009 en maart vorig jaar een meisje seksueel heeft misbruikt.
Toen het stopte omdat hij was aangehouden, was het kind 11 jaar.
Een gezinsvoogd had aan de bel getrokken.
Het slachtoffertje maakte deel uit van een gezin waar Wim regelmatig als huisvriend over de vloer kwam.
Hij was vaker huisvriend.
Drie jaar geleden leidde een stevige verdenking tot een vrijspraak omdat de rechters twijfelden.
Tien jaar geleden niet.
Toen werd hij in een vergelijkbare kwestie veroordeeld.
Ditmaal hangt hem drie jaar celstraf en een tbs met dwangverpleging boven het hoofd.
Of een zwervend bestaan.
Het nieuwe jaar telt al twee nare strafzaken rond seksueel misbruik.
Vorig jaar is nog gezegd dat de politie te weinig capaciteit heeft om alles wat er op dit akelige gebied gaande is, adequaat aan te kunnen pakken.
De tweede zedenzaak betreft Eildert (41).
Zijn zoon van toen 14 jaar was op een dag in juli vorig jaar overstuur thuisgekomen.
Niet bij hem thuis, maar thuis bij de nieuwe vriend van zijn moeder.
Zoon vertelde in tranen dat hij was misbruikt.
Door zijn vader Eildert.
Niet een keertje, maar vaak.
De nieuwe vriend belde moeder, moeder belde de hulpverlener, de hulpverlener de politie en de politie ging met de zoon praten in een speciale verhoorstudio.
Na drie maanden wisten ze genoeg en werd vastgesteld dat de jongen geen onzin of onwaarheden vertelde.
In oktober werd Eildert aangehouden.
Sindsdien zit hij vast.
Rechters: ‘U was een gewaarschuwd mens.’
Eildert snikt, ja, dat was hij.
Rechters: ‘En toch ging u door. Waarom?’
Eildert zegt dat hij dat zelf ook niet weet.
Rechters: ‘U bent eerder veroordeeld wegens misbruik van twee meisjes, onder wie uw eigen dochter.’
Eildert: ‘Ik weet dat het fout is wat ik doe.’
Rechters: ‘Ga door.’
Eildert: ‘Het is een bepaalde drang die in mij opkomt. Ik ben er zelf ook bang voor.’
Rechters: ‘U heeft uw zoon een aantal keren beloofd dat u zelf naar de politie zou gaan. Dat heeft u niet gedaan.’
Eildert: ‘Mijn advocaat zei dat ik dat niet moest doen.’
Een psychiater en een psycholoog hebben Eildert bekeken en bevraagd en vastgesteld dat er sprake is van de ziekelijke stoornis pedofilie.
Eildert moet – net als Wim – worden behandeld om herhaling (kans daarop is groot) te voorkomen.
De officier van justitie ziet maar een mogelijkheid: tbs met dwangverpleging waar achttien maanden gevangenisstraf bij wijze van vergelding aan vooraf moeten gaan.
Eildert vindt dat te veel en veel te zwaar, maar zegt: ‘Als ’t moet, dan moet het maar. Ik wil niet dat het weer gebeurt, anders hoeft het voor mij niet meer.’
Met dat laatste bedoelt hij leven.
In de strafzaak van Wim werd door deskundigen opgemerkt dat mannen die met de ziekelijke stoornis pedofilie de tbs ingaan, er moeilijk weer uitkomen.
Soms nooit.
De officier van justitie tegen Eildert: ‘Ja, ’t kan heel lang duren.’
Wat in dit soort zaken niet heel gebruikelijk is, is dat het jonge slachtoffer het woord krijgt.
De zoon is inmiddels 15 jaar, maar hij oogt veel jonger.
En kwetsbaar.
In zijn trillende handen houdt hij een briefje vast waar de woorden staan geschreven die hij wil zeggen.
Tranen biggelen over zijn bleke wangen.
In de rechtszaal wordt het stiller dan stil.
Diepe zucht.
Dan ineens, een luide en zelfverzekerde stem: ‘Papa, luister goed. Ik vind het jammer dat het zo is. Waarom doe je dit? Je verpest je hele leven. Waarom wilde je kinderen? Je bent het niet waard.’
Een laatste zin, bedoeld voor de rechters, die raakt: ‘Ik vind dat hij een lange straf moet krijgen zodat hij weer beter wordt.’
Rob Zijlstra
UPDATE – 23 januari 2014 – uitspraak
Eildert is veroordeeld tot tbs met dwangverpleging. De gevangenisstraf die daaraan vooraf moet gaan bedraagt 2 jaar, zo oordeelde de rechtbank. De geëiste 18 maanden doet geen recht aan de ernst van de feiten.
Het vonnis is niet gepubliceerd.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Ik denk dat er in veel gevallen ‘genezing’ eigenlijk niet mogelijk is
Terugvallen in oude patronen ook vrij groot is.
4 jaar geleden was er dat meisje Devta, dat bezwangerd was door haar eigen vader.
Die vader had ook gezeten voor misbruik dochter vorige relatie.
Je zou denken dat er wel toezicht is, of zo..
Of dat bij toewijzing kinderen na scheiding dit ook bekend zou zijn.
(Geloof dat moeder uit beeld was??)
Ook bij Roberts M had men niet voldoende controle gedaan, gezien hij zijn NL paspoort kreeg terwijl hij in Duitsland al bekend was met kindermisbruik.
Ook bij Dutroux was er een verleden van zedendelicten bekend.
( Niet Nederland, maar goed)
De cijfers van ‘terugvallen’ ligt vrij hoog.
Dat lijkt me wel een aandachtspunt, om eens goed in de gaten te houden, ook jaren erna.
Vooral op internet..
Laten we wel onderscheid maken tussen pedofielen en pedoseksuelen. Pedofielen voelen zich seksueel aangetrokken tot kinderen, pedoseksuelen misbruiken kinderen. Niet iedere pedoseksueel is pedofiel en niet iedere pedofiel is pedoseksueel.
Pedofielen hebben vaak wel een zekere genegenheid voor kinderen en hebben thuis ook allerlei speelgoed etc. Ik vraag me dan af als iemand echt ‘pedofiel’ is (letterlijke betekenis: van kinderen houden), dan zal hij toch in de meeste gevallen zelf beseffen dat een kind geen beslissing kan maken en nog niet aan seks toe is, dus uit eigen beweging van kinderen afblijven? Ik denk dat dat voor de meeste mensen met pedofiele gevoelens geldt; helaas dat querulanten als Sytze van der V. en Ad van den Berg dit beeld verstoren. Als pedofielen kinderen misbruiken maken ze vaak gebruik van manipulatie en zelden van geweld.
Overigens was Marc Dutroux geen pedofiel. Het kon hem niet zoveel schelen met wie hij seks had, wie er voor handen was werd door hem ontvoerd. Bij Robert M. betwijfel ik ook of hij pedofiel is. In de PBK hebben ze hem onderzocht en die conclusie getrokken maar hij wilde niet meewerken. Dan vraag ik me af waarop die conclusie is gebaseerd. Het feit dat hij kinderen koos die zo jong waren lag eerder aan hun weerloosheid en het feit dat ze niet konden praten, me dunkt dat hij eerder hyperseksueel is. Dit soort pedoseksuelen is veel gevaarlijker dan pedofielen, de kans dat een kind het er levend vanaf brengt is beduidend kleiner.
De derde categorie is de opportunistische pleger, die gebruik maakt van de kans wanneer hij die krijgt en onverschillig staat tegenover de leeftijd. Voorbeeld is Lavrenti Beria, die onder Stalin de Grote Zuivering uitvoerde, en zijn positie misbruikte om vrouwen en meisjes letterlijk met karrevrachten tegelijk liet bezorgen. Of een meisje 15 of 25 was kon hem niet zoveel schelen, zolang hij maar kreeg wat hij wilde. Een ander voorbeeld zijn veel sekstoeristen in Thailand en de Japanse soldaten die minderjarige troostmeisjes misbruikten.
Dit onderscheid is daarom ook van belang bij behandeling en benadering. Me dunkt dat een pedofiel die in de fout gaat met de juiste behandeling kan worden ‘genezen’ in de zin dat hij kinderen met rust laat. Een opportunistische gebruiker zal waarschijnlijk het gevoeligst zijn voor de corrigerende werking van straf; immers hij is niet primair pedofiel en weet dat zijn gedrag niet door de beugel kan, ook niet in zijn eigen optiek. A-scoale plegers in de categorie Dutroux zijn het allergevaarlijkst en vergen de meest intensieve behandeling.
Overigens helemaal eens met je punt over het falen van het toezicht bij Dutroux, Robert M. en de vader van Devta W.
Je zou best ‘gelijk’ kunnen hebben qua onderverdeling.
Ik denk ook niet dat elke kindermisbruiker een Pedofiel is.
Maar de makkelijkste slachtoffer pakken.
Gehandicapt, kind of bejaard.
Sex als uitlaatklep hebben.
Ik vind lust voor een onvolgroeid lichaam niet hetzelfde als ‘liefde’
Liefde ‘hoort’ niet bij zedenzaken thuis.
Toch denk ik niet dat er veel ‘genezing’ mogelijk is.
*Tenzij …. maar dat wordt gebruikt bij hitsige reuen..
En heeft ook een ‘sharia preventie’..*
En Roberts M.
Tja, die had toch een partner?
Hij deed er wel moeite voor, terwijl zijn eigen partner ‘voor het grijpen lag’…( en ook zelfs willens en wetens de gelegenheid en mogelijkheid verschafte om het te doen.
Zijn partner WIST dat hij vreemd ging.. MET KINDEREN!)
Roberts M had ook voor vrijwillige volwassen sexpartners kunnen kiezen (in mijn mening.)
Minder gedoe..
Plus dat hij in Duitsland ook over scheef was gegaan.
Maar goed..
In Africa schijn je sex te kunnen ‘genezen’ om het met een maagd te doen..
Cijfers wijzen uit..
Ik bedoel Aids te kunnen genezen..
*sex is niet uitroeibaar*
Daar heb je gelijk in, Richard van O. was er ook. Maar misschien was die simpelweg niet genoeg voor Roberts lusten. Of misschien had Robert toen al zijn ‘modus operandi’ ontwikkeld. Trouwens was ik over hem gelezen heb is dat Richard behoorlijk onder de plak zat bij Robert, dat Robert hem eigenlijk als een soort instrument gebruikte voor een verblijfsvergunning en woonruimte. Ik heb ook het idee dat Robert M het misbruik als een soort manier van het vergaren van een ‘carriere’ zag, dat hij er trots op was dat hij binnen de pedofielenwereld zo’n ‘hoge’ status had, dat was een extra niet primair seksueel motief. Laten we vooral namelijk niet vergeten dat de man zeer intelligent is en intelligente mensen hebben vaak de ‘drive’ zich te ontwikkelen. Vaak in positieve maar soms ook in negatieve zin, zoals ook bijvoorbeeld Anders Breivik, Karst T., Volkers van der G. Allemaal personen die in het werkelijke leven enigzins ‘mislukt’ zijn en blijkbaar besloten hebben toch ‘grote dingen’ te willen doen, dan maar in negatieve zin.
Wat ik bij Robert M. niet vind kloppen is dat de meeste mensen met een pedofiele geaardheid stapsgewijs kinderen manipuleren (of soms naar Thailand of Cambodja afreizen), maar zeer zelden geweld gebruiken. Robert die heeft bruut geweld gebruikt met zijn slachtoffertjes, dat kan niet anders. Overigens had Robert M. zelf ook een gewelddadige voorgeschiedenis van misbruik.
Daarbij natuurlijk iemand heeft altijd de vrije keus. Een pedofiel wordt niet bestraft omdat hij op kinderen valt, maar wel wanneer hij de keuze maakt ze te misbruiken. Hij had ook ervoor kunnen kiezen dat na te laten. Voor Robert M. geldt iets soortgelijks. Hij zei zelf zijn ‘geaardheid’ als een vloek te zien en behandeling te hebben gezocht, maar ik geloof niet dat hij daar zo serieus mee bezig is geweest. Zoals ik al schreef, hij zag het zelfs als ‘carriere’.
Onderverdeling is wat mij betreft slechts van belang voor het anticiperen op het gedrag en de behandeling (oorzaken en recedivekans liggen bij iedere categorie anders). Voorop moet natuurlijk staan dat seks tussen volwassenen en minderjarigen in principe niet acceptabel is en daarom ook strafbaar is.
“Een gezinsvoogd had aan de bel getrokken”.
Dit is trouwens wel een veelzeggend zinnetje..in het verhaal van Wim de huisvriend.
Hulde aan de voogd, dat zeker.
mag ook wel eens gezegd
robz
Ja,de kinderbeschermingen aanverwante organisaties hebben niet echt een goede naam.
Er wordt langs elkaar gewerkt, en ook ouders kunnen nogal claimen of weigeren.
Geen makkelijke taak.
Wil ik ook niet idealiseren, dat werk, zou het zelf niet lang volhouden..
Maar goed, Wim uit zijn woning is een deelaspect van het grotere verhaal.
Ik weet niet of het kind zelf ook nog thuis woont.
Kinderen worden na misbruik ook vaak elders ondergebracht.
Dat is ook ingrijpend..
Of voelen zich schuldig door de ontwrichting binnen de familie.
Omdat de familieverhouding nogal anders komen te liggen.
Die Wim, dus
3 jaar celstraf… om dan nog de woning leeg te laten staan..voor eventuele terugkomst…
Lijkt me dat Wim de komende tijd wel onderdak ‘verdiend’ heeft..
Dus ook tijd genoeg om ergens op een woningwachtlijst te komen.
Vind dat Wim zelf zijn eigen gevolgen mag ondervinden..
10 jaar ervoor had Wim ‘geluk’ gehad.
Dat meisje had geen geluk.
Maar wel een goede gezinsvoogd die in kon grijpen.
Hoe Wim er nu mee wegkomt..??
Hij heeft zelf (zijn) ellende in gang gezet..
Tja…………………..
………………………
??
Of hoe het verhaal ook verder gaat.??
Dit is op Jusd herblogd.