Errol kijkt opzij, naar medeverdachte Patrick, en zegt dan tegen de rechters, tikkeltje theatraal: ‘Hem ken ik al jaren, al vanaf klein, van vroeger. We kennen elkaar zeker al twintig jaar. Hij is als een broertje voor mij.’
Patrick kijkt ook naar Errol, maar dan maar heel even en zegt vervolgens resoluut tegen diezelfde rechters: ‘Ik ken hem niet.’

Errol (32) en Partrick (25) zijn twee van de vijf verdachten die bijna acht uur lang in zittingszaal 14 zitten.
Geen van die vijf laat het achterste van de tong zien.
Bij lastige vragen wordt een beroep gedaan op het zwijgrecht.
Of op ‘weet ik niet’.
Of ze kennen elkaar dus niet.
De vijf hebben voor-, achter- en bijnamen.
Dat zijn er opgeteld vijftien.

Er duiken namen van betrokkenen op die niet aanwezig zijn.
Dan zit je op minimaal twintig, namen die ook nog eens in wisselende samenstelling worden gebruikt.
Ze vliegen links en rechts door de rechtszaal.

Komt nog wat bij.
De vijf aanwezige verdachten zouden een stuk of tien strafbare feiten hebben gepleegd, maar niet allemaal tegelijk en/of samen.
Probeer dan maar eens zonder kennis van het strafdossier (niet openbaar) te snappen waar het nou eigenlijk in de kern over gaat.

Sowieso zouden journalisten in het belang van de geloofwaardigheid wel eens wat vaker mogen toegeven dat ze lang niet altijd begrijpen waar ze wel over schrijven.
Maar dit terzijde.

Vier van de club van vijf zouden ergens in Groningen een woning zijn binnen gedenderd.
In die woning woont de helft van een tweeling.
Ze zetten een revolver op zijn hoofd en daarna op zijn been en dreigen daar doorheen te schieten.
Ze willen 900 euro, ’s avonds al.
Zo niet dan schieten ze de helft van de tweeling dood, simpel zat.

Voor alle zekerheid slaan ze hem een paar keer in het gezicht en nemen ze de televisie, een kastje van de KPN, een laptop, wat wiet en de portemonnee met 190 euro mee.
Dan hebben ze alvast wat.
De televisie wordt direct verkocht in een pandjespand op het Zuiderdiep in Groningen, daar waar vroeger de betrouwbare Botman zat.

Later op de dag krijgt het slachtoffer – want zo kun je hem inmiddels gerust noemen – te horen dat het bedrag van 900 euro die hij moet betalen is veranderd in 2.000 euro.

De helft van de tweeling heeft het vermoeden dat ze bij zijn broer moeten wezen, maar ondertussen zit hij mooi met de gebakken peren en zonder televisie.
Hij zoekt contact met de politie.

De politie gaat direct aan de slag, te meer omdat er vuurwapens in het spel zijn.
De officier van justitie: ‘De dreiging die van de groep uitgaat was dermate groot dat we besloten om vroegtijdig in te grijpen, om te voorkomen dat er meer slachtoffers zouden vallen.’
Er worden spoedtaps geplaatst op telefoons en dan is politieonderzoek doorgaans niet heel ingewikkeld meer.
Verdachten spelen zichzelf in de kijker.
En worden ook aangehouden.

Met de helft van de tweeling spreekt de politie af dat hij een afspraak maakt met zijn afpersers om het geld – 2.000 euro – over te dragen.
Dat zal gebeuren op de parkeerplaats bij Ikea.
Op het moment dat Patrick in de auto stapt om het makkelijke geld te incasseren, springt vanuit het niets een arrestatieteam tevoorschijn en is Patrick het haasje.

Dit alles was in juli vorig jaar.
Patrick hoopt snel naar huis te kunnen, want hij heeft spijt dat het zo uit de hand is gelopen.
Hij is kapper, zelfs een van de besten, en hij wil dolgraag voor zijn pasgeboren kind zorgen.
De officier van justitie eist evenwel 42 maanden gevangenisstraf.

Errol, die wordt gezien als de leider van de bende, heeft niet alleen spijt, maar ook berouw.
Dat zegt hij.
Hij heeft vier kinderen en wil ook graag naar huis.
De officier van justitie: eerst vijf jaar gevangenisstraf.

Twee medeverdachten moeten boeten voor hun aandeel met 30 en 36 maanden.
Ook zij zijn jonge vaders.
De jongste verdachte is zelf nog een kind, hij is net 18 jaar.
Nonchalant, maar ook bang voor medeverdachten.
De eis tegen hem: voor elk levensjaar een maand.

Vier jonge vaders met dreigende lange gevangenisstraffen en met opgeteld tien heel jonge kinderen bij nog heel jonge moeders.
Die heftige maar o zo domme, stomme misdaden plegen die…

Ach, laat ook maar.

Rob Zijlstra

uitspraken op 6 februari