Overvaller eist in kort geding toegang tot tbs

Wat is dat nou weer voor iets geks?
Overvaller eist in kort geding toegang tot tbs?

Het gaat over Ronald.
Twee jaar geleden schreef ik over hem.
Over Ronald die altijd belt, meestal vanuit de gevangenis.
Dan had hij weer dit en dan weer dat.
Op een dag vertelde hij dat hij iets stoms had gedaan.
Zijn stem klonk toen ook anders.
Hij vertelde dat hij was ontsnapt.

Ik zei: ‘Dombo.’
Hij: ‘Mag je wel zeggen ja.’

Er ging een internationaal opsporingsbevel de deur uit en Ronald was als de doods.
Hij had een ministerie gebeld en vertelde dat hij snel terug zou komen.
Hij verhaalde over zijn angst, angst voor een arrestatieteam in het land waar hij verbleef.
Iemand op het ministerie zei dat als hij iets verdachts zag, hij direct op zijn buik en op de grond moest gaan liggen, met de armen en benen gespreid en dat hij zich dan niet meer moest verroeren.
Dat was de beste kans om een arrestatie in dat buitenland te overleven.

Twee weken na zijn vlucht stapte hij opgelucht een Nederlands politiebureau binnen met de mededeling dat hij Ronald de voortvluchtige was.

Ronald komt uit Groningen, hij is inmiddels 38 jaar.
Ik ken hem nu een jaar of zes.
Via vele, vele telefoongesprekken.
Hij is een aardige en bijzondere man waar je mee kunt praten en kunt lachen.
Er zijn mensen die daar heel anders over denken.

Ronald is veroordeeld omdat hij acht tankstations heeft overvallen.
Daarbij bedreigde hij mensen met een mes.
Er zijn mensen die hij heeft bedreigd die daarna niet meer durfden te werken met ingrijpende gevolgen van dien.

Op 29 oktober 2009 werd hij voor die acht overvallen veroordeeld tot 5 jaar celstraf.
Daarnaast kreeg hij nog eens 12 maanden als bonus, straftijd die hij eerder voorwaardelijk opgelegd had gekregen en nu werden omgezet in onvoorwaardelijk.
Zes jaar zitten.
De straf was conform de eis.
Ronald ging in hoger beroep.

Had hij dat maar niet gedaan.
Gelukkig deed hij dat wel, zeggen de mensen die zijn bloed wel kunnen drinken.

In hoger beroep kreeg hij dezelfde straf als de rechtbank had opgelegd.
Maar het gerechtshof voegde er nog iets aan toe: tbs met dwangverpleging.
Dat was op 30 september 2011.
Dat was ook na zijn ontsnapping.

Was hij niet in hoger beroep gegaan, dan was hij nu al geruime tijd weer vrij man geweest.
Appelleren is riskeren, waarschuwen advocaten hun cliënten die in hoger beroep willen gaan.

Tegen deze achtergronden was het telefoontje van vorige week dan ook wel opmerkelijk.
Ronald V. vertelde dat hij een kort geding aanspant tegen de Staat der Nederlanden.
Het doel van zijn eis in kort geding: opname in een tbs-kliniek.

Hij heeft zijn vrijheidsstraf zoals die door de rechtbank in Groningen is opgelegd en door gerechtshof Leeuwarden is bekrachtigd, volledig uitgezeten.

Justitie is verantwoordelijk voor de uitvoering van de uitspraken van de rechters.
Er ligt een bevel tot dwangverpleging in een tbs-kliniek.
Justitie negeert tot nu toe dat wat moet.
De tbs’er die een kliniek vroegtijdig en zonder toestemming verlaat, is goed voor nationale opwinding, tot in de Tweede Kamer aan toe.
De tbs’er die de kliniek in wil, maar wordt tegengewerkt, moet het vooralsnog zonder vragen in de Tweede Kamer doen.

Wat is er aan de hand?

Bij de veroordeling is ook bepaald dat Ronald V. schadevergoedingen moet betalen aan slachtoffers.
Het gaat om 750, 1000 en 13.818 euro.
Toen Ronald V. werd gearresteerd, had hij geen cent te makken.
De ruim vijf jaren die hij sinds die aanhouding in gevangenissen verblijft, heeft hem geen vermogen gebracht.
Hij is een kale kip.

Het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB) is belast met het incasseren van die te betalen schadevergoedingen.
En omdat Ronald V. niet betaalt, niet kan betalen, wil justitie hem nu onder druk zetten middels gijzeling.
Dat betekent dat hij nog wel een jaar extra in de gevangenis moet doorbrengen.
Na een jaar zal er niets zijn veranderd.
Met zitten los je niks op.
De verplichting tot betalen blijft.

Gangbaar is dat wie misschien wel wil betalen, maar niet kan betalen, niet wordt gegijzeld.
De advocaat van Ronald zegt: ‘Als je op voorhand weet dat iets tot niets leidt, moet je het niet doen.’

Bij justitie denken ze daar evenwel anders over.
Daarom het kort geding dat volgende week dient.

Je kunt hier van alles van vinden.
Ik vind dat wie is veroordeeld tot de maatregel tbs met dwangverpleging, daar ook recht op heeft.

Rob Zijlstra

• gevlogen (feb 2011)

.

UPDATE – 5 maart 2014 – uitspraak
Ronald V. blijft voorlopig in de gevangenis zitten, ondanks het feit dat hij zijn opgelegde vijf jaar celstraf volledig heeft uitgezeten. Het kort geding heeft hij verloren. Er is, zegt de rechtbank in Den Haag, namelijk geen sprake van gijzeling, maar van vervangende hechtenis. Advocaat M.G. Doornbos noemt die term evenwel misleidend want ‘vervangende hechtenis vervangt niks. Het te betalen bedrag blijft, er gaat geen cent van af, ook al zit je een jaar in vervagende hechtenis.’
Doornbos stelt dat vervangende hechtenis net als gijzeling een pressiemiddel is. De kort geding-rechter maakt in de kwestie van V. ten onrechte een onderscheid, vindt hij.
Doornbos stelt verder: ‘Het betalen van een schadevergoeding is een civiele uitspraak van een strafrechter. Het betalen is geen straf, het is een maatregel. Maar door de vervangende hechtenis wordt wel de vrijheid ontnomen wat een mens als straf zal ervaren. Wie kan betalen, moet betalen. Wie niet kan betalen, kun je niet dwingen dat toch te doen. Hier wordt onrechtmatig gehandeld.’

Omdat V. het kort geding heeft verloren, draait hij op voor de proceskosten: 1.424 euro.