Een klein deel van het verhaal had ik eerder gehoord.
Dat was toen het net was gebeurd.
Ik had gehoord dat een medewerkster van de slijterij was aangevallen door een grote man.
Toen de man wegrende en er hard werd geroepen ‘houd de dief’  was er niemand die iets deed.
Terwijl er wel veel mensen op dat moment op straat  waren.
Deze mensen beperkten zich tot kijken.
De mens die wordt aangevallen heeft daar dus helemaal niets aan.

Dit deel van het verhaal werd in de rechtszaal niet verteld.
In de rechtszaal werd verteld dat de grote man samen met zijn vriendin in de slijterij was.
De medewerkster zag dan wel dacht te zien dat de vrouw een fles in haar tas stopte.
Toen zij vroeg of ze even in de tas mocht kijken, zei hij van nee.
Tegen de rechters: ‘Ik zei, er wordt dus niet in de tas gekeken. Zij wilde dat wel. En ik probeerde bij mijn standpunt te blijven, laat ik het zo zeggen.’

Er ontstond een handgemeen.
En er gebeurden toen dingen waar iedereen naar keek.
Iedereen keek wel uit.

Drie weken later werden twee flessen wijn gestolen bij de supermarkt in hetzelfde dorp.
Weer tien dagen later verdwenen vijf flessen uit het zalencentrum aan het Kerkpad.
Op die dag ook kwam er een vrouw bij de politie die vertelde dat ze was mishandeld.
Door haar grote vriend, met wie ze nog niet zo heel lang samenwoonde.

De politie ging naar haar woning waar de aanwezige vriend weigerde de deur te openen.
Agenten gingen toch naar binnen en troffen de grote man aan in bed.
Op de grond de lege flessen drank.

De grote man heet Sjoerd.
Hij is 31 jaar.
Hij heeft de onrust in de kop.
Dat heeft hij al heel zijn leven.
Daarom drinkt hij.
Als hij drinkt, is de onrust rustiger.

Sjoerd ontkent niet dat hij zijn vriendin heeft mishandeld.
Hij kan het zich niet herinneren, maar hij gelooft niet dat ze liegt.

Hij zegt: ‘Alcohol is al heel mijn leven het probleem. Honderd procent van al mijn problemen heeft daar mee te maken. Het was altijd mijn probleem, nu  heb ik daar ook anderen mee belast.  Voor mij was dat een heel zwarte dag, het grootste dieptepunt in mijn leven.’

Grote man heeft spijt.
Zijn vriendin heeft hij na die dag nooit weer gezien.
Ze hadden elkaar ontmoet in een verslavingskliniek.
Hij de alcohol.
Zij de GHB.
Nu is ze weg.
Hij zegt met diepe zucht: ‘Dat moet ik accepteren.’

Sjoerd zegt tegen de rechters: ‘Mijn leven had veel prachtiger kunnen zijn dan wat ik er tot nu van heb gemaakt.’
Rechters: ‘Dat mag je wel zeggen. Want u komt uit een zeer vermogend gezin.’
Sjoerd spreekt het niet tegen.
Zegt zuinigjes: ‘Ja.’

Zeven jaar geleden was er de erfenis.
Sowieso in rijkdom opgegroeid, maar ineens stonden er ook eigen miljoenen op de bankrekening.
Er was wel iets geregeld.
Hij moest zien rond te komen van 15.000 euro per maand, dat is van 500 euro per dag.

De officier van justitie: ‘Laat dit het dieptepunt blijven.’
Sjoerd knikt, dat hoopt hij ook.
De officier van justitie: ‘Diefstal in vereniging. Gevolgd door geweld. Daar kan ik 12 jaar celstraf voor eisen. Niet dat ik dat ga doen, maar toch.’
Sjoerd laat het gelaten over zich heenkomen.
De officier van justitie eist dan 8 maanden celstraf waarvan 6 voorwaardelijk.
En om de ernst van de misdrijven te onderstrepen doet hij er nog een werkstraf van 240 uur bij.
Een voorwaarde: geen alcohol, geen drugs.

Gall & Gall claimt 19,75 euro, de prijs van de gestolen fles whisky, inclusief gederfde inkomsten.
Sjoerd: ‘Normaal zou ik zeggen, direct afrekenen. Maar financieel zit ik aan de grond. Ik kan het niet betalen. Alles is op.’

Rob Zijlstra

uitspraak op 6 maart