Zet zes deskundigen op een rijtje en stel aan hen heel de dag vragen.
Wat weet je dan uiteindelijk?
Dan weet je dat er (forensisch) psychiaters en psychologen bestaan, autoriteiten op hun vakgebied, die cadeautjes aannemen van de farmaceutische industrie.
Of reisjes maken naar congressen op kosten van de pillendraai-industrie.
Dat zoiets in de farmaceutische wereld heel gewoon is.

Dan weet je ook dat de psychiatrie en psychologie bol staan van mal jargon dat te pas en te onpas wordt gebezigd.
Dat vijf deskundigen het heel erg met elkaar eens kunnen zijn over alles, behalve over de conclusies die ze uit alles hebben getrokken.

Of dat alles nooit zwart-wit is (zoals de media) en ook nooit helemaal waar.
Dat koorts een kenmerk is van griep, maar dat je bij griep niet per definitie koorts hoeft te hebben.
Dat bij partnerdoding het feit dat partners vaak bij elkaar in de buurt zijn, een niet onbelangrijke rol speelt.

Kun je van het gebruiken van het medicijn Paroxetine in een psychose geraken?
Ja.
Nee.
Ja, maar…
Nee, zij het…

Dat een zesde deskundige de mening kan zijn toegedaan dat vijf andere deskundigen er helemaal niets van begrepen hebben.
Omdat ze de kennis ontberen.
En dat die vijf anderen zich daar niet in herkennen.

Verkeerde Alasam S. op het moment dat hij zijn vriendin Renske Hekman en daarna motoragent Dick Haveman om het leven bracht in een psychose?
En als dat zo is, is Alasam S. dan een beetje verminderd of volledig ontoerekeningsvatbaar?
Dat zijn de twee kernvragen.
De zes deskundigen na heel de dag: Ja. Zeker. Nee. Maar mogelijk wel. Of niet. Tenzij.

Zo ongeveer ging het woensdag in zaal A van het Paleis van Justitie in Leeuwarden.
Er hadden ook zestig deskundigen kunnen zitten, de uitkomst was hetzelfde geweest.
Het lag ook niet aan hen, niet aan hun deskundigheid.
Zij kunnen er ook niks aan doen dat menselijk gedrag niet wordt bepaald door wiskundige formules.
We zijn nog geen robots.

Een van de deskundigen liet zich tijdens de zitting ontvallen dat eigenlijk niemand het weet, en dat er daardoor vooral wordt gespeculeerd over wat het meest aannemelijke is.
En dat meest aannemelijke wordt dan voor waar aangenomen.
Terwijl dat weer niet zo hoeft te zijn.
Levensgevaarlijk in de rechtszaal.

De voorzitter (rechter) van het hof zei halverwege de ochtend: ‘Er is zo veel informatie. En er zijn zo veel tegenstrijdigheden. Hoe moeten wij nou straks de juiste conclusie trekken?’
Het klonk niet wanhopig.
Zij het dat het ook niet helemaal valt uit te sluiten.

Het proces wordt vandaag voortgezet.
Nabestaanden mogen het hof toespreken.
De advocaat-generaal zal rekwireren.
De advocaat gaat pleiten, zijn pleit telt 90 pagina’s.
Alasam S. krijgt tot slot laatste woord.

Daarna kan het alle kanten op.

rob zijlstra