In een van de wachtruimtes van de rechtbank in Groningen – eerste verdieping – zit een man te wachten.
Al een tijdje.
Hij heeft een dagvaarding ontvangen.
Hij moet zich verantwoorden voor een misdrijf dat hij een jaar geleden – op 8 maart 2014 – zou hebben gepleegd.
De man (48) had drugs in bezit.
Het gaat om 2,4 gram.
Hennep.
Dat is zo weinig.
Een standaard suikerklontje weegt 4,4 gram.
Desondanks is de verdachte gedagvaard.
Want, zo zegt het Openbaar Ministerie, de verdachte had de drugs niet alleen in bezit.
Hij vervoerde het ook.
Hij zat namelijk in de trein.
En die ging rijden.
Richting Leer, Duitsland.
Strafrechtadvocaat Lidewij Wachters voerde aan dat ’s lands regels onduidelijk zijn.
Wie op een bankje voor de coffeeshop zit met een paar gram in de zak wordt gedoogd.
Wie vervolgens uitgerust op de fiets of in de trein stapt maakt zich ineens schuldig aan het vervoeren van drugs en riskeert een boete (in dit geval) van 140 euro.
De verdachte betaalde niet en liet het voorkomen.
Het moet niet veel gekker worden vond ook de politierechter.
Het vonnis: afwezigheid van alle schuld.
En dus ontslag van alle rechtsvervolging.
Dat is geen straf.
De officier van justitie – die nog even dacht dat het om 2,4 kilo ging – gaat niet in hoger beroep.
Maar de strijd gaat door.
Rob Zijlstra
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Leuk al dat gepruts van o.m.,
maar ik heb een tip.
heb zelf onschuldig gezeten 71 dagen.
ZOIETS heeft impact !
tis maar een tip ,
mvg
e
vindt dit ook belangrijk hoor !
Wat een poppekast om niets. Was dit zaakje nou aangedraaid omdat de officier meende dat het om veel meer ging? Of zit daar Opsteltiaans beleid achter, dat ons een halve eeuw achteruitwerpt (zodat we alsnog aan Heine’s uitspraak kunnen voldoen)?
“The war on drugs”…een holle frase overgenomen van het door de Amerikanen begonnen zero-tolerance beleid uit de jaren tachtig. O zo succesvol. Vele jaren, vele doden en buitenproportionele straffen later hebben de Amerikanen het licht gezien. Drugsteelt van softdrugs wordt in meer en meer staten gelegaliseerd en gereguleerd. Ze weten dat een zero-tolerance beleid, net als bij de drooglegging in de jaren in de jaren 20, enkel meer en georganiseerdere criminaliteit met zich mee brengt met alle gevolgen van dien. In plaats daarvan kiezen ze nu voor reguleren, controleren en taxeren. Helaas hebben wij een minister van justitie uit de jaren 20, die de drooglegging ziet door zijn roze gekleurde glazen en het wiel opnieuw probeert uit te vinden. Hopelijk zijn we bij de volgende verkiezingen van dit politieke fossiel en zijn trawanten verlost. Dan kunnen we eindelijk terug naar een liberaler beleid met meer (toekomst) visie….