Man belt.
Noemt zijn naam, ’t klinkt een tikkeltje verontwaardigd.
Zijlstra moet eens even goed luisteren.
Hij zegt dat-ie al twintig jaar lid is van de krant en altijd mijn stukjes leest op internet.
Mooie stukjes, vindt hij, daar niet van.
Maar nu wil het geval dat hij zelf moest voorkomen.
En wie zat er niet in de rechtszaal?
Ik begrijp toch wel dat hij als trouw lezer enigszins is teleurgesteld.

Ik vraag wat hij had gedaan.
Akkefietje, stommigheidje, stelde niet zo heel veel voor.
Straf?
Ja, dat wel.
’n Boete.

Ik zeg dat je wel wat meer moet uitvreten voordat je met je verhaal in de krant komt te staan.
Ik stel voor: bij een volgende keer, bel even vooraf. Dan kom ik.

De trouwe lezer, tevreden: ‘Afgesproken Zijlstra.’
Hij wenst mij nog een mooie dag.

Rob Zijlstra