Een laatste week op de rechtbank
voorafgaand aan een vakantie

De meervoudige strafkamer van de rechtbank in Groningen doet deze week in zittingszaal 14 welgeteld 26 zaken. Daarvan staan er 12 op de nominatie te worden behandeld. In 14 strafzaken wordt uitspraak gedaan, dat zijn zaken die twee weken geleden zijn behandeld. Er is van alles wat, het is een reguliere week die ongetwijfeld anders zal verlopen dan de rol van de rechtbank aangeeft. Een weekverslag, deel 2.

.

WOENSDAG 13 juli 2016

10.00 uur
Naarmate ik langer in de rechtszaal zit, kom ik vaker oude bekenden tegen. Sommige verdachten vergeet ik nooit. Andy bijvoorbeeld nooit. Ik zag zijn naam deze week op een lijstje staan, een alledaagse en veelvoorkomende achternaam.

Er ging onmiddellijk een lampje branden. De man met het masker. De laatste (vooralsnog) bankovervaller van Groningen, de man die in de binnenstad van Groningen winkelpersoneel met klanten gijzelde. De man die niet alleen dreigde met zijn wapen, maar er ook echt mee schoot. De man die dat allemaal deed omdat hij geen geld had, maar wel cadeautjes wilde kopen voor zijn dochtertje

In december 2006 schreef ik een verhaal over hem. Hij kreeg toen 6 jaar celstraf en tbs met dwangverpleging. Ik schreef onder meer dat hij nog wel een jaar of 10 (pakweg) zou moeten wachten alvorens op vrije voeten te komen. Nu het 10 jaar later is moet Andy weer komen opdraven in zittingszaal 14.  Ligt  het aan het Openbaar Ministerie dan is zijn wachten nog niet voorbij. Naar verluidt, meer wil de advocaat er nog niet over zeggen, komt de officier van justitie vanmiddag met een vordering de tbs-maatregel met twee jaar te verlengen.

→ het verhaal over Andy: excuses [pdf]

↓

15.30 uur
Het gaat iets anders. Veel beter. Andy krijgt de complimenten van de officier van justitie Pieter van Rest. Tbs is gericht op de terugkeer in de samenleving en het is mooi dat dat hier lijkt te gaan lukken, zegt hij. Ook: ‘Meneer heeft met bloed zweet en tranen een mooi resultaat bereikt. Het perspectief is positief.’

Om nog een jaar een vinger aan de pols te houden stelt de tevreden officier van justitie wel voor de maatregel met een jaar te verlengen. De dwangverpleging was vorig jaar al beëindigd. De man moet zich nog aan vijf voorwaarden houden. Dat waren er elf.

De rechtbank heeft geen twee weken – gebruikelijk – nodig om tot een oordeel te komen. Na een beraad van nog geen vijf minuten meldt de rechtbank dat ‘we’ het gaan doen zoals de officier van justitie het heeft voorgesteld.

Bij het verlaten van de rechtszaal zeg ik tegen Andy: ‘Zet’m, op.’
Waarom niet?
Hij zegt: ‘Zeker weten’
Dat ik 10 jaar geleden een verhaal over hem heb geschreven, weet hij niet meer.
Maakt hem vast ook niet uit.

De advocaat zegt weer iets anders.
Zij zegt: ‘Zie je wel, het was een totaal oninteressante zitting.’
Ik ben bang dat deze advocaat nog denkt dat de pers alleen is geïnteresseerd in slechte zaken, in negatieve dingen.

↓

17.05 uur
Ik ga voor de krant van morgen een positief artikel schrijven. Dat het goed gaat met de tbs’er. Ik heb 65 regels toebedeeld gekregen.

↓

00.30 uur
Ik dacht ineens, het is natuurlijk maar hoe je het bekijkt. Dat het goed gaat met de man is misschien voor de slachtoffers die hij maakte, ook na zo’n lange periode, misschien helemaal geen goed nieuws. Ik weet nog dat een van de slachtoffers haar baan opzegde, zo bang was ze om nog langer in een winkel te werken. Dat is heftig.

→  deel 1

→ deel 3

morgen – donderdag – is er een goed
gevulde rechtbankdag met met name
in de middag een bijzondere strafzaak