‘U bent slim genoeg om te zien dat
ik op basis van dit dossier niet kan
worden veroordeeld voor handel in drugs.’

Stel – en waarom niet – ik ben directeur van een bedrijf.
En stel – nu we toch bezig zijn – dat Spike komt solliciteren.
Ik zou hem – niet op de hoogte van eventuele strafbare feiten – per direct aannemen.
Niet vanwege zijn kleurtje, maar vanwege zijn enthousiasme, zijn gedrevenheid, zijn ondernemende geest, zijn bravoure.
Ik denk dat Spike een man is die innovatief is aangelegd en in staat moet worden geacht zelfstandig te werken en beslissingen te nemen.
Zo iemand – 29 jaar – laat je niet lopen.

Ik verwacht dat Spike de baan aanneemt, want hij heeft geen werk en hij is geen man die de heel de dag thuis stil wil zitten.
Hij solliciteerde naar eigen zeggen wel duizend keer, maar nooit met een aanstelling tot gevolg. Zo raar.
Waarom dat zo is?
Zijn kleurtje.
Tegen de rechters: ‘Het lukte gewoon niet. En dan komt er niets binnen. Dan is het einde soms in zicht, snap je.’

Hij probeerde een eigen bedrijf op te zetten.
Hij had zich laten informeren en kreeg te horen dat wie een eigen bedrijf wil een half miljoen euro moet hebben. ‘En dat heb ik niet. Ik kan iemand overvallen of andermans spullen pakken, maar dat zit niet in mij. Dus dan moet je creatief denken.’

Rechters: ‘U werd drugsdealer.’
Spike schudt het hoofd.
Nee. Nee. Nee.
Zegt: ‘Ik word anders gezien dan jullie. Niet alleen hier, maar ook bij de Albert Heijn, dan kijken de mensen.’
Rechters: ‘U klinkt een beetje pissig.’
Spike: ‘Dat is het niet.’
Hij vertelt dat hij, rijdend in auto’s, ontzettend vaak wordt aangehouden door de politie.
In nog geen drie jaar tijd welgeteld 87 keer.
En waarom?
‘Vanwege mijn kleurtje. Dat is gewoon zo.’
Rechter: ‘Nou, ik kan me dan voorstellen dat u een beetje pissig bent.’’

De officier van justitie op zijn beurt ‘nee, nee, nee’.
Niks vanwege een kleurtje.
De officier van justitie zegt dat hij afstand neemt van deze insinuatie.
Het zit anders.

De politie was getipt vanuit het criminele milieu.
Snitchers vertelden aan de politie dat Spike drugs verkoopt.
De recherche wilde daar meer van weten en ging uit op onderzoek.
Het observatieteam stelde vast dat Spike heel de dag rondreed in auto’s, soms in het gezelschap van een man van wie de politie ambtshalve weet dat hij handelt in drugs.
De recherche constateerde dat Spike veel geld uitgeeft, terwijl daar geen legale inkomsten tegenover staan.
De advocaat corrigeert: ‘Het is correcter te spreken over ‘geen zichtbare inkomsten’.

De rechters: ‘Het verwijt dat u wordt gemaakt is dat u jarenlang op een onduidelijke manier geld heeft verdiend. De vraag is, het thema van vandaag, waar kwam dat geld vandaan?’
Spike reageert: ‘Ik verdiende geld met het verhuren van auto’s, een beetje met gokken en met straatraces.’

Rechters: ‘Straatraces?’
Spike: ‘Ja. Weddenschappen. Je zet geld op wie wint, wie wint krijgt het geld.’ Hoeveel hij daarmee heeft verdiend? Toch al gauw een paar duizend euro.

Rechters: ‘Gokken? Holland Casino?’
Spike: ‘Jack’s. Niet zo vaak. Ik ben gierig. De winst nam ik direct, die ging ik niet opnieuw inzetten.’

Rechters: ‘U betaalde volgens het dossier in totaal 86.000 euro aan een Century in Assen. Altijd contant.’
Spike: ‘Klopt. Ik huurde auto’s en die verhuurde ik dan weer door.’

Hij vertelt dat hij goede contacten had bij de verhuurder.
‘Ik hoefde geen borg te betalen en ik kreeg een speciale prijs. Ik verhuurde de auto’s door aan vrienden die even een auto nodig hadden. Ik heb veel vrienden.’

Rechters: Winstmarge?
Spike: ‘Natuurlijk. Ongeveer de helft. Moest ik 35 euro betalen, dan betaalden zij 60, 65 euro. Dat verschilde van persoon tot persoon. Sommige vrienden betaalden meer, sommigen minder.’ Rechters: ‘Alleen aan vrienden?’
Spike: ‘Ook aan vrienden van vrienden.’
Rechters: ‘Die mensen hadden dus een reden om bij u te huren en niet rechtstreeks. Wat voor reden zou dat kunnen zijn geweest?’
Spike haalt de schouders op en mompelt dat je dat aan hun zelf moet vragen.

Het gebeurde ook wel dat hij een auto huurde voor een volle week en dat hij die auto dan voor vier of vijf dagen doorverhuurde.
De resterende twee, drie  dagen gebruikte hij de auto zelf.
Ging hij taxi rijden, als snorder.
Ook zo kwam geld binnen.

Met dat geld kocht hij auto’s, soms voor 14.000 euro, een keer eentje van 19.000 euro.
Spike: ‘Alle mannen willen mooie auto’s.’
Waarom die auto’s niet op zijn naam stonden, blijft vaag.
Willen de rechters dat weten, dan moeten ze dat aan zijn advocaat vragen.

De rechters merken op dat ze hebben gelezen dat Spike niet alleen geen werk heeft, maar ook geen uitkering geniet. Hoe zit dat?
Spike: ‘Ik wil niet op overheidsgeld leven. Dat heb ik niet nodig.’
Rechters knikken: ‘Over uw inkomsten betaalde u ook geen belasting. Het was zwart.’
Spike: ‘Aan alles zit een consequentie vast.’

In oktober 2015 werd Spike voor de 87e maal aangehouden in een van de auto’s.
Dat was na een bezoek aan een woning aan de Westerbinnensingel, aan een pand waarvan de politie weet dat daar drugs worden verhandeld.
Het peilbaken onder de auto liet zien hoe Spike van adres naar adres reed, overal kort stopte om weer verder te gaan.
Sommige adressen bezocht hij dagelijks.
De officier van justitie: ‘Typisch het gedrag van een drugsdealer.’

Bij de aanhouding zitten er  30 bolletjes cocaïne en heroïne in zijn jaszak, bij een huiszoeking wordt 200 gram harddrugs in twee glazen potten op het aanrecht aangetroffen en nog meer drugs zijn verstopt in een auto in een garagebox.
Opgeteld bijna een halve kilo heroïne en cocaïne met een handelswaarde van 14.000 euro.

De verklaring van Spike: het was voor eigen gebruik en om te chillen met vrienden.
Niet om te handelen.
Meer wil hij er niet over zeggen, want de drugs heeft hij achter zich gelaten.
Is verleden tijd.
Tegen de rechters: ‘U bent slim genoeg om te zien dat ik op basis van dit dossier niet kan worden veroordeeld voor handel in drugs.’

De officier van justitie denkt  van wel en eist twee jaar celstraf wegens drugshandel, drugsbezit en witwassen.
Hij kondigt aan dat de criminele winst, 176.525 euro en 28 eurocent, wordt opgeëist in een nog te beginnen procedure.
Spike lijkt het de aanklager niet kwalijk te nemen.
Hij zegt: ‘Iedereen maakt fouten, da’s menselijk.’

Rob Zijlstra

 

uitspraak – 17 oktober 2016
Spike is vrijgesproken van het dealen in harddrugs. Het dossier bevat veel aanwijzingen,maar de rechtbank kan niet buiten redelijke twijfel vaststellen dat het ook echt zo is, zo heet het. Er zijn geen verklaringen van afnemers (kopers van drugs) en er zijn ook geen tapgesprekken waaruit ondubbelzinnig blijkt dat er sprake is van drugshandel. De auto – een auto – van Spike legde weliswaar korte bezoekjes af aan vaste adressen – dealerindicatie – maar niet is vastgesteld wie er dan achter het stuur zat.

Wel bewezen: aanwezig hebben van drugs en witwassen. De ontnemingsprocedure – om vordert 176.525 euro – is in gang gezet en bestaat uit schriftelijke rondes tussen Spike en zijn raadsman en het Openbaar Ministerie. In mei 2017 volgt dan een zitting voor de rechtbank .

 

Spike