De grote vraag is of
hij kan bewijzen dat
hij de rechtmatig
eigenaar is van
de Day Date II

Er zijn verhalen die een staartje krijgen. Dit verhaal heeft een aanloop nodig. Op een dag in oktober 2014 meldt zich een man bij de politie. Hij vertelt dat ’s nachts wanneer de mensen slapen er vreemde dingen gebeuren in het dorp. Dat wil zeggen, op bedrijventerrein Het Aanleg in Winsum. Er zijn daar in het duister dan mannen. Hij wijst een blauwe loods aan, de blauwe pal naast veld 3 van Voetballen Is Bij Ons Aangenaam, van het gefuseerde Viboa.

Agenten doen een warmtemeting en stroomboer Enexis stelt bij een netmeting een ’12-uurs cyclus’ vast. Beide uitkomsten duiden op hennepteelt. Om zicht te krijgen op de telers hangt de politie rondom de loods camera’s op.

Zo komen letterlijk mannen in beeld in auto’s met kentekens. Veel eenvoudiger kan een politieonderzoek niet worden. Via de kentekens komen de namen van mannen op tafel die vervolgens gelinkt worden aan tuincentrum Bio Green aan de Wasaweg in Groningen. Ook daar worden camera’s opgehangen. Het vermoeden is dat het tuincentrum in het echt een grow shop is voor kweekbehoeftigen, een nering die sinds nog niet zo heel lang is verboden.

Op 9 juni 2015 leidt de tip van de man uit Winsum tot invallen op zestien adressen, waarvan er een aantal op woonwagencentrum De Kring in Groningen. De politie krijgt ondersteuning van het leger. In de blauwe loods in Winsum worden 1.014 hennepplanten geteld en 13,7 kilo natte hennep. Het groende goud hangt in een speciale ruimte te drogen tot een verkoopbare 3,5 kilo. De kwekerij krijgt de kwalificatie ‘hoog professioneel’.

Bij invallen in de woningen wordt 114.000 euro in contanten gevonden in een Gucci-schoenendoos. Ook worden duizenden dollars uit de Verenigde Staten, een Piaggio-scooter, een Harley Davidson, vijf auto’s, een geldtelmachine en twee Rolex-horloges in beslag genomen. En een klein arsenaal wapens met kogels. Het onderzoek levert uiteindelijk vier verdachten op. Het zijn de mannen die ’s nachts bij de loods in Winsum ronddoolden. Drie van hen stonden deze week terecht, de vierde was door het systeem vergeten. Hij moet na de vakantie.

Het Openbaar Ministerie pakte flink uit. Geen werkstraffen – gebruikelijke eisen bij hennepteelt – maar heuse gevangenisstraffen van 24, 30 en 36 maanden. De mannen zijn volgens de officier van justitie op geld beluste leden van een criminele organisatie die met een misdadig oogmerk de boel ondermijnen (zo heet misdaad momenteel even). Het gevonden geld en het afgepakte goed zijn ze als het aan het OM ligt kwijt. Anders helpt het niet. De mannen ontkennen en/of beroepen zich op het recht niks te hoeven zeggen.

Het gaat in dit verhaal om het Rolex-horloge. Een echte. Type Day Date II. Waarde: 30.000 euro. Vandaar de uitdrukking ‘tijd is geld’. Het gouden horloge werd aangetroffen in de woning van Tom, een van de vier verdachten. Tom handelt in oud ijzer en verdient de ene week iets meer dan in de andere. Maar nooit zoveel dat hij op klaarlichte dag een echte Rolex Day Date II kan kopen, vermoeden de rechters. Toch Tom?

Een paar keer zwijgt hij niet. Tom zegt dat het horloge niet eens van hem is. Hij had het wel in bezit, maar dat was om het te verkopen. Voor iemand. Die iemand had het horloge aan hem gegeven omdat hij bekendstaat als de Klokkenman, als iemand die mooie klokjes goed kan verhandelen.

Met andere woorden: het beslag dat justitie heeft gelegd op het horloge is ten onrechte. Het sieraad moet daarom zo snel mogelijk terug naar de rechtmatige eigenaar. En die heeft zich ook gemeld. Het is Freddy uit Friesland.

Freddy kreeg het dure ding eens in bezit bij de verkoop van een auto. In plaats van geld had hij de Rolex bedongen. Maar nu wil hij weer een mooie auto in ruil voor geld. Zodoende kwam het dat hij zijn kostbaar goed aan Tom gaf.

De rechters: ‘Maar dan ga je toch naar de juwelier, naar Schaap en Citroen of zo?’
Freddy: ‘Waarom? Iedereen weet dat de mensen van het woonwagenkamp in het goud zitten. Tom is van het kamp. En hij is de Klokkenman.’
Rechters: ‘En u vertrouwt hem?’
Freddy: ‘Ik heb mensenkennis. Tom is een zigeuner, een man van vertrouwen.’

Dat het horloge 30.000 waard is, wist Freddy weer niet. Hij zegt dat hij al blij was geweest met 12.000 euro. De grote vraag is of hij kan bewijzen dat hij de rechtmatig eigenaar is van de Day Date II. Freddy knikt, dat kan hij. Hij bezit het originele certificaat van eigendom. Dat ligt in de kluis bij zijn advocaat. De deal die hij met Tom maakte: Tom zoekt een koper en zodra die is gevonden voegt hij zich bij de deal met het certificaat. Zo hadden ze het vastgelegd in een contractje.

En het is daarom dat ook Freddy als verdachte in de rechtszaal zit. Niet vanwege die hennepteelt, maar omdat hij wordt verdacht van valsheid in geschrifte. Met dat valse geschrift wilde hij de politie Noord-Nederland sluw bewegen tot de afgifte van een in beslag genomen goed.

De officier van justitie weet zeker dat Freddy de boel beduvelt. Zij denkt dat Freddy contractueel moet liegen dat hij de eigenaar is, daar wat geld voor krijgt, opdat Tom zijn glinsterde smuk kan behouden. Freddy is een katvanger.

De aanklaagster denkt dat ook omdat het certificaat van eigendom tijdens de invallen in aangetroffen in de woning van de buurman van Tom. Het probleem van nu is dat de politie het certificaat (in een doosje) destijds niet heeft meegenomen. Ze hebben er alleen een foto van gemaakt. Een beetje dom van de politie, vinden de rechters. Want wat als een katvanger, zoals nu, met dat achtergebleven certificaat uit het doosje komt opdraven?

De officier van justitie: ‘Dan trappen we daar dus mooi niet in.’ De valsheid van Freddy uit Friesland moet wat haar betreft worden bestraft en wel met een taakstraf van 120 uur. Freddy mokt: ‘Heb je een Rolex, krijg je dit.’

De kwestie van de vriendin van een van de andere verdachten ligt eenvoudiger. Zij had met hennepgeld haar borsten laten vergroten. Wie profiteert van crimineel geld maakt zich schuldig aan witwassen. Eveneens goed voor een strafeis van 120 uur werken. Maar dan wel, anders dan de Rolex, met behoud van borsten.

Rob Zijlstra