over grote mensen die kinderen slaan

In november 2016 schreef ik een dubbel verdrietig verhaal over kindermishandeling. Verhalen over kindermishandeling zijn altijd verdrietig, maar in deze kwestie was het ook nog eens zo dat de mishandelde kinderen jarenlang in de steek waren gelaten.

Door ons grote mensen.
Door ons systeem.
Door niet wenselijke inschattingsfouten, verzuchtte het Openbaar Ministerie.
Door het Openbaar Ministerie gemaakt, wel te verstaan.
Drie jonge kinderen zijn de dupe.

2009

Een paar feiten.

In 2009 zijn er signalen dat de drie kinderen – de jongste is 5, de oudste 11 jaar – worden mishandeld door hun drankzuchtige vader en bijbehorende stiefmoeder.
De biologische moeder doet ook aangifte, maar na een goed gesprek met de vader op het politiebureau gaat iedereen over tot de orde van de dag.
In 2012 klinken er wederom alarmbellen en weer volgt een aangifte, nu door de oudste dochter.
Er komt een onderzoek en dat leidt in 2014 (2014!) tot de aanhouding van de vader.
Daarna zijn er de niet wenselijke inschattingsfouten die maken dat de zaak pas in november 2016 (2016!) aan de rechtbank in Groningen wordt voorgelegd.

2012

De vader en stiefmoeder (leidinggevende baan in de ict-sector) ontkennen de aantijgingen. De mishandelingen zijn ontsproten uit de fantasierijke hoofdjes van de kinderen. De geconstateerde verwondingen: deden ze zelf.

De rechters geloofden er in volle overtuiging niets van en veroordeelden de twee. Ze kwamen goed weg.
Vanwege het lange tijdsverloop eiste de officier van justitie lagere straffen dan ze eigenlijk had gewild.
De verdachten hebben buiten hun schuld te lang in onzekerheid gezeten. Vandaar.

2014

Lager betekent dat de vader een jaar celstraf hoort eisen waarvan de helft voorwaardelijk mag. De stiefmoeder ontspringt de dans van celstraf: zij mag 200 uur werken met drie maanden cel als voorwaardelijke stok achter de deur. Voor als ze weer gaat meppen of gemeen gaat knijpen.

De rechters vinden dat de stiefmoeder daarmee haar verdiende loon krijgt, de straf van vader mag  nog wel wat lager: acht maanden, vier voorwaardelijk. Ze zijn het er niet mee eens en tekenen hoger beroep aan.

Dat diende deze week.
En?
De zaken zijn aangehouden.
Wegens privé-omstandigheden, zegt de advocaat die dit vanwege het privékarakter niet nader wil toelichten.
De raadsvrouw verwacht niet dat de zaak dit jaar nog wordt behandeld.
Nog meer onzekerheid voor de verdachten.

2016

Het Openbaar Ministerie laat desgevraagd weten dat wordt geprobeerd de zaak in het najaar opnieuw op de agenda van het gerechtshof te zetten.

Tijdens de rechtszaak in Groningen zat ik naast de oudste dochter die – terwijl tranen onophoudelijk over haar gezicht stroomden – de rechtsgang probeerde te vatten.
Dat was bijna een jaar geleden.
Ik dacht: mishandelde kinderen moeten wel heel veel geduld hebben om ons grote mensen te kunnen begrijpen.

2018

Rob Zijlstra

Het rechtbankverslag van deze zaak: niet chill [6 november 2016]