Halverwege de rechtszaak twitter ik vanuit zittingszaal 14 dat de verdachte wereldkampioen ongeloofwaardig ontkennen is. Dat is nogal wat, want kampioen van de wereld ben je niet zomaar.

Zijn naam is Trevor, 20 jaar.
Hij draagt een donkerblauw streepjespak, het pak dat hij ook tijdens de laatste kerstmaaltijd droeg, zie ik op zijn facebookpagina.
Hij luistert naar Machine Gun Kelly, naar Chief Keef.
Op zijn tijdlijn staan lelijke woorden over de politie.
En dat het leven hard is, niet eenvoudig.
Vrienden noemen hem een ‘zogenaamde gangster’ en een laiverd.
Achter zijn rechteroor, een kleine tatoeage.

Hij heeft het niet gedaan.

Tijdens het tweede politieverhoor bekende hij de misdaad. Ja. Dat hij in Delfzijl was geweest in verband met een Playstation. Ja. Er was klapperij geweest. Maar het was gelogen. Trevor zegt tegen de rechters: ‘Ik zei dat ik het had gedaan omdat ik dacht dat ik dan naar huis mocht. Maar dat was niet zo. Ik mocht niet naar huis en ik heb het ook niet gedaan.’

De verdenking is dat Trevor met twee kompanen een leeftijdgenoot in diens woning in Delfzijl heeft overvallen. Trevor zegt tegen de rechters dat hij op het moment van de overval in Groningen was, aan het barbecuen met vrienden. Dus dan was hij niet in Delfzijl.

De rechters: ‘Barbecuen in februari. Wel koud zeker?’
Trevor: ‘Nee hoor, het was tien, vijftien graden.’
De officier van justitie: ‘Nietes. Het vroor.’
De krant: middagtemperatuur rond het vriespunt, koude oostenwind.

Het barbecuen was vanwege het afscheid van een vriend. Die ging verhuizen, van Groningen naar Ten Boer.
Rechters: ‘Hij ging toch pas in juli verhuizen?’
Trevor: ‘Ja, maar hij gaf alvast een afscheidsfeestje. Hij heeft het altijd druk mevrouw.’

Het slachtoffer heet zeg maar Ron. Hij herkende Trevor. Hij kent hem niet persoonlijk, maar wel van het online gamen. De tweede overvaller zou nu verkering hebben met zijn ex, maar zeker weet hij dat niet. De derde was iemand met een klein staartje en cowboyhoed op. Die had geroepen: ‘Als je wat doet, dan steken we je neer.’

Ron had zijn Samsung Galaxy S5 moeten afgeven en zijn Playstation. Inclusief de consoles en een stapeltje spellen. GTA5, Battlefield 3. Black Cops Ops. Het was Trevor die na een tijdje tegen de andere twee riep dat er genoeg was geslagen. De verwondingen waren dusdanig dat Ron naar het ziekenhuis moest.

Op 4 juni, bijna vier maanden later, werd Trevor als verdachte van bed gelicht. Hij was – zegt hij tegen de rechters – stomverbaasd geweest. Een woningoverval? Een Samsung Galaxy meegenomen? Een Playstation 3? Een man die Ron heet uit Delfzijl? Trevor heeft geen idee.

Zijn telefoon wordt onderzocht. Telefoons zijn als olifanten, die onthouden meer dan je denkt. Twee weken voor de overval is met het telefoontoestel van Trevor vijfmaal gebeld met het telefoonnummer van Ron. Hoe kan dat dan?

Trevor: ‘Ik zou het echt niet weten.’
Rechters: ‘Wel raar.’

Telefoongegevens vertellen dat het toestel van Trevor op de dag van de overval om 17.43 uur een zendmast in Groningen aanstraalde, maar om 18.30 uur een mast in Delfzijl, in de buurt van de woning van Ron. Om 20.50 uur is het toestel weer in Groningen. Zijn telefoon was dus in Delfzijl op een tijdstip dat de overval werd gepleegd.

Trevor heeft wederom geen idee. Zijn telefoon, beweert hij, lag aan de lader in de keuken, terwijl hij buiten warme barbecueworst stond te snaaien.

Een uur voor de overval heeft Trevor telefonisch contact met Simon, een achterbuurman van slachtoffer Ron. Eerst kent hij Simon niet, later wel. Maar hem gebeld? Nee. ’s Middags heeft zijn telefoon een huisgenoot van Ron gebeld. Nee. Er is een jongedame met wie Trevor op de dag van de overval contact heeft. De dame – zij woont bij Ron om de hoek – vertelde aan de politie dat Trevor haar die dag had opgehaald. Met nog twee andere jongens. Trevor: ‘Nee.’

WhatsApp kun je niet afluisteren, maar op een in beslag genomen telefoon kun je wel gewoon alles lezen. Iemand had na de overval aan Trevor ge-appt dat ‘de popo was gebeld en dat Ron aangifte gaat doen’. Trevor zelf had daags na de overval een Playstation te koop aangeboden en negen dagen later een Samsung Galaxy S5. Namens een mattie.

De wereldkampioen: ‘Misschien ben ik gehackt, is dat het.’

Toen hij van bed werd gelicht lag op een tafeltje een boksbeugel en onder dat tafeltje een semi-automatisch vuurwapen. De rechter laat een foto zien van onmiskenbaar een boksbeugel. Trevor: ‘Dat is geen boksbeugel, dat is een gesp van een riem.’ De rechter houdt een foto van een vuurwapen omhoog. ‘Gekregen van een vriend, ik wist niet dat het een echte was.’

Waarom Ron te grazen werd genomen, blijft in nevelen gehuld. De politie onderschepte een paar geruchten. Ron zou online een grote bek hebben gehad. Iemand zou jaloers zijn, omdat Ron beter zou zijn bij GTA. Ron zou ‘in de party’ hebben zitten lullen over Tattoo M.

De officier van justitie zegt dat iedereen zich veilig moet voelen in zijn eigen huis en dat een woningoverval zo drie jaar celstraf kan opleveren. Ze zegt ook dat Trevor zijn moeder ziek is en dat hij haar verzorgt, dat hij geen werk, maar wel schulden heeft, dat er sprake is van een disharmonisch intelligentieprofiel, een agressieprobleem en dat Trevor een jongen is die zichzelf nogal overschat.

Het is daarom voor iedereen beter dat het jeugdstrafrecht wordt toegepast. Drie jaar cel kan dan niet, maar achttien maanden (waarvan zes voorwaardelijk) is zeer wel mogelijk. Dat is ook de eis.

Trevor moet een klein beetje huilen. ‘Ik vecht al sinds mijn zesde tegen allerlei problemen.’

De advocaat weet dat hij zichzelf niet belachelijk moet maken door in de geest van Trevor vrijspraak te bepleiten. De raadsman zegt dat hij uitvoerig met zijn cliënt heeft gesproken over ‘de mogelijkheden’ en dat cliënt ervoor heeft gekozen om niet te bekennen. Dat de officier van justitie voorstelt het jeugdstrafrecht toe te passen, is een goede zaak, zegt de raadsman.

De rechters vragen of Trevor zelf nog iets wil zeggen, maar dan iets anders dan ‘weet niet’ of ‘nee’.

Trevor zucht en zegt: ‘Een medegedetineerde heeft zich opgehangen. Daar slaap ik slecht van, nog slechter dan ik al deed.’

Rob Zijlstra

update – 5 oktober 2017 – uitspraak
Trevor is veroordeeld, want de rechters geloven hem niet (goh). De rechters zeggen dat Trevor hulp nodig heeft en dat daarom het jeugdstrafrecht passender is dan het ‘echte’ strafrecht. De straf: 12 maanden cel waarvan de helft voorwaardelijk. Met toezicht door de reclassering.