B. snapt het niet zo goed.
Thuis heeft hij problemen met mannen van de Hells Angels.
En wat doet justitie?
En waarom?

B. is een 43-jarige man en in de war. Hij begrijpt niet waarom justitie hem in de gevangenis opsluit tussen uitgerekend de mannen van de Hells Angels.
In de penitentiaire inrichting De Marwei, Leeuwarden.
Het is een punt van kritiek op zijn detentie, kritiek die hij graag even aan de rechters wil meegeven.

Opdat ze het weten.

Drie maanden geleden, toen B. ook in de rechtszaal zat, vertelde hij aan de rechters dat hij zo ontzettend bang was in de gevangenis. Dat hij daarom liever niet terugging. Maar zijn strafzaak kon toen niet worden behandeld. Nog niet alles was klaar. B. moest wel terug.

Terug naar bang.

Donderdag zat hij er weer.
De rechters vragen hoe het met hem gaat.
Het gaat een stuk beter.
Minder bang.

B. heeft in april dit jaar aan de Henri Dunantlaan in Groningen een vrouw beroofd van haar tas. Dat is de verdenking. Jawel, hij gaf haar een duw, zij, de vrouw viel en raakte daarbij lichtgewond. Omstanders hielden hem aan.

Het zijn de stemmen in het hoofd.
Die praten tegen hem en zeggen ook wat hij moet doen.
Het is om gek van te worden.
Wat is de vraag?

Jawel, die stemmen zijn er al jaren.
Hij praat met ze, praat tegen ze terug.

Hij stuurt ze soms weg, die stemmen.
Maar meestal luisteren ze niet.
Of soms voor eventjes, maar dan komen ze toch weer, weer terug.

Soms zeggen de stemmen dat hij de grootste sukkel is van de stad Groningen.
En dat hij dan moet bewijzen dat dat niet zo is.
Misschien had hij daarom die mevrouw beroofd.

Hoe ook, hij heeft daar enorme spijt van.
Snapt ook wel dat wat hij heeft gedaan niet kan, zoals ook de officier van justitie zegt.

Zijn drugsgebruik maakt het er allemaal niet beter op.
Deskundigen spreken van een chronische psychose.
Paranoïde ook.

Behandeling is noodzakelijk.
Maar er moet ook worden afgerekend.
De eis: veertien maanden celstraf waarvan een half jaar voorwaardelijk.

B. knikt.
In zijn laatste woord zegt hij tegen de drie rechters: ‘Ik ga ermee akkoord dat u mij een straf geeft, maar het moet geen jaren meer duren.’

DUS

In een beschaafde samenleving bekommeren de sterken zich over de zwakken.
Althans, dat was eens een mooi idee.
In die van de onze van anno nu sluiten we mensen die er ook niets aan kunnen doen op in gevangenissen.
Dat is niet om hen te helpen of te beschermen.
Het dient ook geen doel.
Het is voor straf.

Het is wel een beetje gek.
Wie gestoord is mag niet meedoen aan onze krankzinnige wereld.

update – 20 oktober 2017 – uitspraak
B. is veroordeeld tot 12 maanden celstraf waarvan vier manden voorwaardelijk. Na detentie moet hij zich laten opnemen voor behandeling. Voor de volledige uitspraak: