Er bestaan wilde verhalen. Toen de voorloper van Dagblad van het Noorden nog een avondkrant was lag de deadline rond het middaguur. Gingen de persen stampen en draaien, dan verplaatste de halve redactie zich naar de overkant, naar het café van Peter en Ina om daar de toestand van de wereld te beschouwen en om in te nemen.

Halverwege de middag waggelde het journaille weerom om zich alvast te verdiepen in het nieuws voor de krant van de volgende dag. De redactiechef vertrok doorgaans als eerste, niet zelden stond hij even later met een zatte kop het autoverkeer op het Gedempte Zuiderdiep te regelen.

Het kan erger. Een man uit Assen was na een vrolijk uit de hand gelopen personeelsfeestje bij een collega in Groningen blijven slapen. Op de bank, dat hadden de beide mannen afgesproken. Na een toiletbezoek kroop de Drent echter bij zijn slapende collega onder de dekens, in de dronken veronderstelling dat hij veilig thuis was gekomen. De collega deed de volgende dag aangifte van verkrachting. Het werd een ongemakkelijke rechtszaak.

Nog erger. Hij had het ontkend want zoiets zou hij nooit van zijn leven doen. Hij haatte geweld, had zelfs nog nimmer gevochten. Maar toen had de politie hem geconfronteerd met beelden van snorrende camera’s op de Grote Markt in Groningen. Hij zag zichzelf een klein aanloopje nemen om vervolgens met de rechtervoet snoeihard uit te halen, alsof hij een penalty nam. Hij raakte het op de grond liggende slachtoffer vol in het gezicht en was toen gaan juichen.

Hij had slechts vage herinneringen, want zo dronken, maar de vreselijk schoppende man op het beeld was onmiskenbaar hijzelf. In de rechtszaal moest hij erg huilen.

Er verscheen eens een man uit Veendam ten tonele die zo ontzettend ver heen was geweest dat hij zich werkelijk helemaal niets meer herinnerde. Hij werd schuldig bevonden en had zich daarbij neergelegd. Wat je niet meer weet, kun je ook niet ontkennen. Drie jaar lang zat deze Veendammer in de gevangenis om redenen die hij alleen van horen zeggen kende.

Alcohol doet rare dingen met mensen. Bioloog Midas Dekker noteerde in een van zijn boeken: ‘De meeste mensen veranderen meer van een halve liter jenever dan van 50.000 jaar evolutie.’

Bij de 59-jarige Willem uit Nieuwe Pekela was het ook flink misgegaan. Tegen de rechter zegt hij: ,,Als de drank in de man is, dan zit de wijsheid in de fles.’’ Zijn analyse: het was een beetje uit de hand gelopen.

| Tja, als je drinkt, krijg je andere gedachten

De politierechter kent dit fenomeen. ,,Mannen met drank op gaan meestal meppen, slaan, schreeuwen, schoppen. Maar u…”
Willem: ,,Tja, als je drinkt, krijg je andere gedachten. Het is de grootste fout van mijn leven, dit.’’

Door de week dronk hij niet. Het was ook niet zo dat als hij wel dronk, hij dan heel veel dronk. Van gewoon bier, uit de winkels, moest hij sowieso niets hebben. Hij brouwde zelf bier. Veel lekkerder. Maar hij was vooral van de wijn. Maakte hij ook zelf.

Die avond had hij zes halve liters gedronken. Van die beugelflesjes van Grolsch. Er zat geen bier in, maar zijn eigen lekkere wijn. En toen was het dus een beetje uit de hand gelopen.

Uit het schuurtje had hij zijn opgeladen accuboormachine gepakt, houtboortje erin en was het dorp ingegaan. Zonder dat iemand hem betrapte boorde hij die nacht 55 willekeurige autobanden lek.

Zegt: ,,Tja, waarom? Hamvraag. Ik weet het niet. Baldadigheid?’’
Politierechter: ,,Baldadigheid? U bent een meneer van 1962. Dan is baldadigheid toch wel een beetje verleden tijd.’’
Willem: ,,Toen ik het gedaan had, dacht ik, wat heb ik gedaan? Maar dat was de volgende ochtend, toen ik weer nuchter was.’’

Een vrouw had die nacht iets verdachts gezien in de straat en had dat gefilmd en de politie geïnformeerd. Willem werd aangehouden. Hij ontkende. Misschien waren het de drie jongens die bij hem hadden ingebroken en zijn boormachine hadden gestolen?

Na 58 dagen vast te hebben gezeten mocht hij naar huis, naar daar waar de wijn wachtte. Twee weken later sloeg hij wederom toe, er volgden twaalf aangiftes van lek geboorde autobanden. Ditmaal bekende hij, ook die eerdere 55 banden. Van die drie jongens, gaf hij toe, was gelogen.

| De officier van justitie vindt het
lastig een passende strafeis te formuleren.

Politierechter: ,,Heeft u een hekel aan auto’s of zo?’’
Willem: ,,Nee, dat niet. Maar op een gegeven moment heb je het niet meer onder controle.’’
Politierechter: ,,Vindt u het geluid lekker, van het geboor en gesis misschien? Ik zoek een verklaring.”
Willem: ,,Dat is het ook niet. Maar ik heb nu mijn leven omgegooid, ik fiets veel, gisteren nog 40 kilometer. De alcohol komt niet meer in mijn leven.’’

De officier van justitie vindt het lastig een passende strafeis te formuleren. ,,We weten niet waarom meneer zoveel dronk en we weten ook niet zeker of hij de drank laat staan. Hij kan wel meer zeggen.”

De officier kiest na wikken en wegen niet voor de hoogste boom. Sowieso een drankverbod. ,,Om hem uit de problemen te houden en daarmee ook anderen.’’ De reclassering moet toezicht houden, zo nodig een behandeling. De 58 dagen die hij al heeft vastgezeten volstaan. Er moeten nog wel vier maanden voorwaardelijke celstraf bij, als de stok achter de deur. En een gebiedsverbod voor Nieuwe Pekela, tot eind oktober.

De eis wordt de straf.

De politierechter: ,,Dit is honderd procent verwijtbaar. De fles ging niet naar de mond van meneer, maar meneer ging naar de fles. Ik kan er luchtig over doen en zeggen, ach het zijn maar banden. Maar het is meer, het zijn ook plannen. Mensen stappen in de auto, moeten naar het ziekenhuis, moeten oppassen, naar het werk. Ze hadden plannen die ze niet konden verwezenlijken. In plaats daarvan hadden ze schade en gedoe.’’

Er ligt voor 13.000 euro aan claims, een aantal gedupeerden heeft ook smartengeld gevorderd. Dat laatste wordt afgewezen. Willem moet opgeteld ruim 10.000 euro aftikken. Dat gaat lukken. Tijdens de zitting blijkt dat hij een bedrag van 15.000 euro op een rekening van zijn advocaat heeft geparkeerd. Voor de afhandeling.

Willem: ,,Met het vergoeden van de schade hoop ik dat ik het goed kan maken. Ik heb spijt, ik begrijp dat mensen boos zijn. ”

De politierechter lijkt tevreden.
Zegt tegen Willem: ,,Niet meer zuipen.’’
Tegen de samenleving: ,,Mensen die boos zijn in Nieuwe Pekela hoeven dat nu niet meer te zijn. Er is zojuist recht gedaan.’’

rob zijlstra