Wat de belastingdienst is voor de toeslagenaffaire, is de IND voor het ongekende onrecht dat mensen wordt aangedaan die niet in Nederland mogen blijven, maar het land ook niet kunnen verlaten.
Oorzaak: het rigide beleid van de Nederlandse overheid waarbij de menselijke maat volledig ontbreekt.
De toeslagenaffaire is een racistische affaire, concludeerde oud-Ombudsman Alex Brenninkmeijer. Het ongekende onrecht dat veel mensen die in Nederland verblijven, maar hier alle mogelijkheden wordt ontnomen om hier ook te kunnen leven, kan niet heel anders heten.
Het beleid van de IND is gebaseerd op geïnstitutionaliseerd wantrouwen, de politiek steekt de kop in het zand en het bestuursrecht – rechters – houden het bestuur de hand boven het hoofd.
Dit laatste concludeert een groep wetenschappers in een artikel in het Nederlands Juristenblad (NJB).
→ artikel Nederlands Juristenblad [pdf]
In januari vorig jaar ben ik gaan schrijven over de zaak van de 33-jarige Chun Yan uit Groningen die al meer dan 18 jaren in een uitzichtloze situatie zit. Het probleem van Chun is dat hij ademt. De Nederlandse overheid heeft een simpele oplossing voor dit probleem: het bestaan van Chun wordt simpelweg ontkend.
Hij is wel, maar bestaat niet.
→ dossier Chun
Tot op de dag van vandaag wordt het leven van Chun willens en wetens door de Nederlandse overheid – IND – onmogelijk gemaakt. Er werden een jaar geleden tot tweemaal toe in de Tweede Kamer vragen gesteld aan de verantwoordelijke bewindslieden. Ze kwamen weg met leugens. Een Kamerlid zei: ,,Tja, dan houdt het voor ons ook een beetje op.’’
Maandag – 12 april 2021 – is een rapport verschenen, opgesteld door advocaten, over ongehoorde misstanden in het vreemdelingenrecht. Het verslag is aangeboden aan Tweede Kamerleden en aan Bart Jan van Ettekoven, voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
Ik hoop dat dit rapport eraan bijdraagt dat de wind langzaam maar zeker anders gaat waaien en dat politici, bestuurders (en rechters) tot het inzicht komen dat een rechtsstaat waarin de mensenrechten niet voor iedereen gelden geen rechtsstaat is, maar een samenleving vol racistische affaires.
Een meerderheid wil dat niet.
Rob Zijlstra
lees ook: hoe de kinderen van het generaal pardon tweederangs burgers werden [dvhn, premium]
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Hoi Rob,
Heb je al eens overwogen om de landelijke pers en de sociale media in te schakelen om meer ruchtbaarheid aan deze zaak te geven? Ook gezien de recente ontwikkelingen op het gebied van al dan niet uitzetten van minderjarigen?
Pingback: ZITTINGSZAAL 14
Ik zie niet direct hier een link tussen het vigerende vreemdelingenrecht en racisme. Wat hier meer speelt is een overheidsorgaan dat een verlengstuk is van een stuk xenofobie van de bevolking zelf. Het is “het volk” wat continu roept en schreeuwt om minder immigratie en een hardere aanpak van het asielbeleid. Uiteraard zullen mensen zich melden en stellen “maar ik denk niet zo”, prima. Dat geldt niet voor de meerderheid. Wat je uiteindelijk krijgt is een halfbakken en onheilig compromis tussen een dergelijke irreële wens en de harde praktijk. Dit zie je ook vaak binnen het strafrecht. Het volk roept om “minimum straffen”, “geen taakstraffen meer” of “langere straffen” en je hebt zelfs van die leuke mensen die vragen om herinvoering van de doodstraf. En daar zit je dan als rechter met een schlemiel die met het hoofd vol demonen een persoon mishandelt heeft. Dit alles zijn symptomen van hetgeen juist niet goed is aan een democratie. Niet onregelmatig is hetgeen het volk wil onrealistisch, onredelijk of zelfs onmogelijk. En dan krijg je dit soort gedrochten.