update
De auto is stuk en bij de garage moet hij een tijdje wachten.
Hij denkt, geeft niks, dan ga ik hier in Ter Apel even bij mijn ouders op visite.
De ouders zijn niet thuis.
Geen nood, want hij heeft de sleutel.
Binnen ziet de zoon een dvd’tje liggen.
Hij weet dat pa zich tegenwoordig bezighoudt met het monteren van vakantiefilmpjes op de computer. Om de tijd te doden, stopt hij het schijfje in de laptop en gaat er misschien wel eens goed voor zitten.
Kort daarop hoort hij het in Keulen donderen.
Niks vakantiefilmpje van de camping in Sauerland waar de caravan staat, waar zijn ouders graag naar toe mochten gaan.
Op het beeldscherm ziet hij hoe zijn vader seks heeft met kleine kinderen.
Met zijn kind.
Met de andere kleinkinderen in de familie.
Op de werkkamer liggen meer filmpjes.
Recente, maar ook opnamen uit 1995.
Het beeld van zijn vader, geboren in 1936, ligt van het een op het andere moment in gruzelementen.
De auto is gerepareerd, maar hij rijdt stuk naar huis.
Wat te doen?
Niet veel later hoort hij dat opa en oma met een van de kleinkinderen naar Sauerland willen gaan. Dat lijkt hem geen goed idee.
Hij roept de familie bijeen voor beraad.
Nog diezelfde avond wordt vader Jacob met de beelden geconfronteerd. Het wordt een lange avond en een korte nacht.
Oma besluit de scheiding aan de te vragen, de familie om aangifte te doen.
Vader Jacob wordt gearresteerd.
Sindsdien, sinds eind augustus, zit hij in de gevangenis van Ter Apel, waar veel van zijn dorpsgenoten en kennissen werken.
Hij zegt tegen de rechters: ‘Ik verafschuw mezelf. ‘Ik heb nooit beseft wat ik de kinderen heb aangedaan. Ik kan niet met mezelf in het reine komen. Het is een geheim wat je meedraagt in je hoofd. Ik zit daar enorm mee. Ik hield van die kinderen, mijn kleinkinderen. Ik voelde genegenheid. Alleen ben ik te ver gegaan. Ik ben blij dat nu alles is uitgekomen.’
Zo als het hier staat, zo vlot kwam het er niet uit.
Opa Jacob worstelt zich door de woorden heen.
Soms stokt het.
Dan zegt hij: ‘Verdikkeme, alsof ik een excuus zoek.’
Hij zegt dat hij straf heeft verdiend en de straf zal aanvaarden.
Tijdens de huiszoeking (en in de caravan in Duitsland) vindt de politie een brief, bestemd voor een van de kleinkinderen.
Die moet, zodra opa dood is, een tas vol film- en fotomateriaal vernietigen.
De rechters: Het is gemakkelijk te zeggen dat u spijt heeft. Dat u walging voelt. Maar het heeft vijftien jaar geduurd. U maakte filmpjes, die brief…
Jacob: ‘Het gebeurde niet wekelijks, er gebeurde wel eens een jaar helemaal niets.’
Na de aangifte gaat bij de politie het groot alarm af.
Want Jacob is niet alleen opa en rond deze tijd van het jaar vaak Sinterklaas.
Hij is ook hopman bij de padvinderij, was er altijd bij als ze met z’n allen naar de Pinksterkampen gingen in de bossen van Drenthe.
Gevreesd wordt voor heel veel slachtoffers.
Politie en justitie halen daarom de draaiboeken uit de kast, ook voor het geval de media massaal richting Ter Apel opstomen voor het zoveelste nationale zedenschandaal.
Zover komt het niet.
De rechters zeggen: U bent geen domme man. U wist dat het strafbaar was. Op een van de filmpjes horen wij u zeggen tegen een kleinkind dat hij niks mag vertellen, omdat opa anders naar de gevangenis moet. Waarom dan toch?
Jacob: ‘Toen de dokter vertelde dat ik ongeneselijk ziek ben, ging ik nadenken over mijn leven. Ik ontdekte dat ik heel mijn leven eenzaam ben geweest. Na 1953 ben ik in mezelf gekropen.’
Rechters: Wij hebben gelezen dat in 1953 uw moeder bij een auto-ongeluk om het leven is gekomen.
De psycholoog: ‘Sindsdien zocht hij naar paradijselijke geborgenheid. Er is sprake van een pedofiele ontwikkeling.’
Rechters: ‘1953, dat is 55 jaar geleden.’
Jacob (slokje water): ‘Ik zie de film van ’53 nog elke dag.’
Rechter: Hoe denkt u hoe eenzaam een jongen van vijftien met de penis van zijn opa in zijn anus zich voelt?
Het wordt even heel stil in zittingszaal 14.
Rechter: Ja, laat ik het gewoon maar zeggen zoals het is.
De officier van justitie: ‘Hij heeft het leven van vijf kinderen verziekt. Meneer is 72 jaar en ongeneselijk ziek. Jammer, maar ik ga daar geen rekening mee houden. Ik eis zes jaar gevangenisstraf.’
Jacob: ‘Ik hoop dat ze me het ooit zullen vergeven.’
Daarna wordt hij door de parketpolitie afgevoerd, misschien langs zijn lege huis, terug naar de gevangenis.
Ik denk, wel een beetje wrang: als de rechters de eis over twee weken overnemen, zie ik hoe iemand bij leven naar zijn laatste rustplaats wordt gebracht.
Rob Zijlstra
UPDATE – 18 december 2008 – uitspraak
De rechtbank heeft Jacob wegens ontucht veroordeeld tot een gevangenisstraf van 4 jaar. De eis was 6 jaar. Die straf is gezien de ernst van de feiten passend, aldus de rechtbank, maar vanwege het feit dat twee slachtoffers geen aangifte hebben gedaan, de man bejaard is en ernstig ziek, is een straf van kortere duur gerechtvaardigd.
De rechtbank stelt verder dat Jacob wist dat wat hij deed strafbaar was, maar dat hij desondanks toch doorging. Verder legt hij de verantwoordelijkheid, ook tijdens de zitting, buiten zichzelf.
Naast de celstarf moet de man 7200 euro schadevergoeding betalen aan twee slachtoffers.
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Wat een vreselijk verhaal, maar goed beschreven. Ik ben benieuwd in hoeverre de rechter het oordeel van de OvJ onderschrijft, 6 jaar is redelijk aan de forse kant.
Doet met erg aan de film Festen denken, dit inderdaad vreselijke verhaal. En net als bij die film vraag ik me af: zou oma nou nooit iets doorgehad hebben? Arme kinderen.
Dit is al de tweede keer. Nooit kom je met een gefingeerde naam als Rob. Voor de tweede keer zonder dat er tussendoor een ……………. moet je Jacob hebben.
De schuld op iemand anders schuiven is de lijn, en, Rob, doe mij een plezier en benoem de volgende verdachte ook Jacob. Want Jacob heeft alles gedaan.
@Jacob,
Duizend maal excuus.
Er zit geen boze opzet achter.
Ik zal binnenkort eens onder eigen naam door het slijk gaan.
Voor alle duidelijheid; namen van verdachten en slachtoffers die in mijn verhalen voorkomen, zijn verzonnen. De rest niet.
rob zijlstra
Morgen is het Sinterklaas, en zou je hem Klaas kunnen noemen. Of ken je je iemand uit je vriendenkring die Klaas heet, waardoor de naaam van Jacob iets meer voorhands lijkt te liggen. Klaas is er vast wel mee eens. Trouwens een Klaas hebben we bij mijn weten nog niet in jouw beklaagdenbank gehad.
Deze man is ongeneselijk ziek?…Nou en? Ik werk met terminale patienten…..wat ik maar zeggen wil is dit ….deze man daar hoef je geen medelijden mee te hebben en er naar mijn idee ook geen rekening mee te houden dat hij ziek is, Ook hij dient verantwoording voor zijn gruwelijke daden af teleggen, en dat is in dit geval celstraf .Waar aan ik alleen nog maar kan denken is die arme (klein)kinderen, vreselijk.
Je zou hem gewoon bij z’n eigen naam moeten noemen. Op z’n grafsteen mag wel Jacob staan. Dat hij eenzaam mag sterven. En branden in de hel, maar dat spreekt voor zich.
Jezus man, Jacob, waar maak je je druk om? Na zo’n verhaal tot twee keer toe lopen zeuren dat de gefingeerde naam dezelfde is als die van jou… Who cares? Wordt iedereen die Jacob heet daarmee gedemoniseerd ofzo? Wat een onzin. Sterker nog, omdat de naam gefingeerd is, zijn alle Jacobs juist vrijgepleit. Dus Rob, ik baal ervan dat er nooit eens een keer een verdachte Sven heet, want nu zouden mensen steeds kunnen denken dat iets over mij gaat!
Vader Jacob, ik vond het wel goed bedacht 🙂
Goed idee, Jacob. Het wordt inderdaad tijd dat ik ook ‘s.
Ik zeur niet, ik tik.
En hoor liever een deuntje van Abraham dan dan die van die andere vader.
En ik ben blij dat mijn moeder niet voor Pieotter heeft gekozen in het geval van mijn naamgeving, waarbij dus gezegd, dat ………
Laten ze het maar op alle grafschriften schrijven: Jacob.
Ik zal er niet ongelukkiger om zijn.
Jacob, hoe oud ben jij?
Weer een.. Heb er alle begrip voor dat Rob nu en dan een kleine poging doet ook eens wat positiefs op zijn blog te laten verschijnen.
Ik vraag me af: zouden rechters dit soort wanstaltigheden emotioneel altijd kunnen wegduwen ten faveure van de feitelijkheden? Stomp je af? Went dit?
Wat voor straf de man ook wordt opgelegd…. je zult maar de vrouw, zoon, dochter, kleinkind zijn van….
Bijna niet te verwerken zoiets.
Ik val in herhaling, bij de volgende vergelijkbare casus houd ik me stil. Omdat alleen stilte gepast is.
In de Griekse tijd was Sodomie met kinderen heel normaal.
Zelfs in de Romeinse tijd deed men daar niet moeilijk over.
Keizer Hadrianus deed het met de minderjarige jongen Antinoos.
Ik zou willen weten in hoeverre deze kinderen getraumatiseerd zijn gebleven. Antinoos wel, want die pleegde zelfmoord uit liefde voor de keizer Hadrianus.
Ik kreeg er haast slaande ruzie om. Stiefkleinkinderen ” trapte er ook nog in ook ” die Chris Klomp in het zelfde verhaal over de zitting gebruikte. Ik ben verdomme toch niet gek heb gelezen dat het stiefkleinkinderen waren en geen kleinkinderen. Nee hoor in koor hier thuis het waren gewoon kleinkinderen. De zoon ontdekte het staat in het Dagblad van het Noorden. Verdomme ja hun hebben het goed gelezen ban ik nu seniel aan het worden. Ik kom niet zo vaak op de weblog van Chris Klomp maar net wel even. Ik vanachter mij computer ” kom maar kijken hier staat het in het verhaal Opa ‘. Gelukkig natuurlijk dat ik hier thuis niet als gekke Henkie word gezien. Maar wat mij tevens opviel is dat Chris Klomp elders beschrijft dat de kleinkinderen van vijftien het zelf wilde leuk en lekker vonden, staat in het pv. Nou ja vijftien; maar dan nog met Opa. Chris Klomp moet wel nauwkeuriger zijn als rechtbankverslaggever moet niet denken dat rechtbankverslaggevers schrijvende lolbroeken moeten worden.
@Alex;
Getuigt weer eens hoe Rob zoiets benadert. Het is wanstaltig genoeg, iedereen kan eruit opmaken hoe in- en intriest dit alles is. Alle details die er aan toegevoegd worden, verhogen dan het misselijkmakend gehalte, maar maken de voorliggende feiten niet meer of minder. Wel in een rechtszaal om duidelijk te krijgen wat de feiten en omstandigheden waren, maar om bepaalde details er uit te lichten en wereldkundig te maken, excuus, neigt naar riooljournalistiek. Ik vind het dan ook jammer dat jij deze overbodige informatie hier neerplempt, enkel om je kritiek jegens een andere blogger kwijt te kunnen. Niet bepaald respectvol jegens de familie.
Mag het een onsje minder zijn in het vervolg, Alex?
@G. niet helemaal mee eens.
De ‘opstelling’ van het slachtoffer speelt wel degelijk soms een zeer belangrijke rol in een strafproces. Deze ‘details’ zijn zelfs direct van invloed op de kwalificatie (verschil tussen verkrachting of ontucht bijvoorbeeld).
Er is laatst nog een man vrijgesproken van verkrachting omdat zijn vrouw pas achteraf aangaf geen zin te hebben in seks. Een zwakbegaafde 19-jarige jongen uit de stad werd dit jaar eveneens (deels) vrijgesproken omdat de twee slachtoffers volgens de rechter een ‘min of meer actieve’ rol hadden gespeeld. Dit zijn ‘lastige’ zaken om naar buiten te brengen, maar ze bestaan wel.
In de zaak van de opa was het ook de officier van justitie zelf die in het openbaar refereerde aan de opstelling van een van de slachtoffers. Ik denk dat je voor een goed beeld van de zaak ook best kunt refereren aan dergelijke omstandigheden (beter in een weblog dan in de krant of op de radio), al moet je daar uiteraard zeer voorzichtig mee omspringen.
Bij seksueel misbruik ontstaat meteen een beeld van afschuw. Dat is vaak terecht, maar kan de zaak wel onnodig gitzwart kleuren. In de opa-zaak is het bijvoorbeeld aardig om te weten dat drie slachtoffers bewust geen aangifte wilden doen.
Dat zijn toch nuances.
@Henrikus
Traumatisch aan misbruik is het feit dat kinderen langdurig rondlopen met een geheim.
En kom op zeg, een kind heeft leukere dingen om zich mee bezig te houden dan seks met opa.
@Alex
Wat maakt het voor verschil of het gaat om stief- of om biologische kleinkinderen? Het gaat toch om het feit dat opa iets met ze doet wat niet mag volgens de wet?
@Chris
Het feit dat sommige slachtoffers geen aangifte willen doen zie ik niet als bewijs van het feit dat ze het zelf wilden.
Het is nogal kort om de bocht om zo’n conclusie te trekken.
@kato: ik heb ook nergens gezegd dat het niet doen van aangifte daar een bewijs voor is. Laat staan dat ik een conclusie trek.
Ik stel slechts vast dat er -zoals zo vaak- nuances zitten in het verhaal en dat je daar pas rekening mee kan houden als je er weet van hebt.
@Chris,
Als je goed leest, trekt Alex iets uit zijn verband. Doet dat bewust. Gooit er vervolgens nog een achteloze kreet in die onlangs ook door jou als onderwerp is gekozen voor een artikel op jouw blog.
Waarom zo veel geldingsdrang… Mannen en testosteron?
Soit.
@G: welk onderwerp op mijn weblog doel je op?
Jij gebruikt het woord riooljournalistiek omdat je meent dat bepaalde details niet naar buiten mogen/hoeven te komen. Ik stel slechts vast dat bepaalde details wel degelijk van grote invloed zijn op het strafrecht of moeten zijn op de beeldvorming over het strafrecht. Die horen dan ook – op gepaste wijze – naar buiten te komen.
Dat heeft volgens mij meer te maken met het proces van een uitgebalanceerde meningsvorming dan zoiets banaals als geldingsdrang of riooljournalistiek.
Pas als je (bijna) alle omstandigheden kent, kun je werkelijk een relevante mening vormen
Sorry maar ik bedoelde geen riooljournalistiek of schoppen tegen wie dan ook. Ik gaf aan, dat hier in huis de discussie was van één van ons, over kleinkinderen stiefkleinkinderen wat het verschil daarin was. Maar dat het verwarring schiep in de verslaglegging. In dit geval ben ik het wel met Chris eens, dat hij benadrukte dat een aantal geen aangifte wilden doen. Dat is wel degelijk relevant. Net als leeftijd in zo’n zaak. Ook zoals Chris aangeeft geestelijk vermogen. Wijze van wel of geen dwang of geweld. Of psychische dwang. Geldelijke vergoedingen of bevoordelen van vormen van chantage. In de laatste reactie van Chris deel ik dan wel zijn mening.
Via dit weblog heb ik wel meer achtergrond informatie verkregen, denk jullie ook. Ik kan het nu beter beoordelen. Dank voor de discussie, tijd die jullie besteedde aan het uitleggen. @ G, het was beslist niet de bedoeling mensen te kwetsen. Als je mijn blog hebt gelezen, kun je weten dat ik 8 jaar was. Nadien om mij moverende reden geen aangifte deed. Op mijn achtste overleed mijn vader. Werd mijn moeder overspannen opgenomen, wat jaren duurde.
@ beide heren;
Dan ga ik er vanuit dat het met alle goede bedoelening allemaal geschreven is. Meerwaarde bracht het geenszins.
bedoelingen dus
Pingback: Slechtste pleidooi « rechtbankverslaggever groningen
@G, Sorry je heb daar wel gelijk in. Ik had mijn reactie wellicht ook beter niet kunnen schrijven. Veel zedenzaken of gerelateerd daaraan zijn erg complex. Vaak moet je het los zien van de huidige algemene opvattingen of emotie. je moet eigenlijk zo’n zaak inhoudelijk heel goed kennen om er eigenlijk iets over te kunnen zeggen. Rob misschien kun je mijn reacties weghalen?
@Alex,
Rob kennende zal hij dat niet doen. Dat is ook goed. Onzinnigheden over discussie als (stief)kinderen en of er al dan niet door alle slachtoffers aangifte is gedaan vond ik afbreuk doen aan Rob’s verhaal hier.
Velen kennen wel een verhaal.. Laatst kreeg ik nog een verschrikkelijke mee. Niet via/via, uit eerste hand. Daarom wellicht ook mijn ageren op jullie. Tuurlijk moet het zakelijk gehouden worden. Omstandigheden worden gewogen en zijn mede bepalend of iemand straf krijgt en welke strafmaat passend is. Maar… geen aangifte doen kan ook betekenen dat een kind psychisch onder zware druk is gesteld. Bijvoorbeeld; iemand verkracht een kind.. geeft dat kind mee als hij of zij er ooit wat van zegt zijn of haar ouders eraan gaan… kind houdt het vele jaren stil.. leeft al die jaren in grote angst. Gooit het er alsnog uit.. en dan, enkele jaren daarna, pleegt datzelfde kind, nu jongvolwassen, alsnog zelfmoord, terwijl het ogenschijnlijk weer na jaren van ondersteuning, plek vinden in de maatschappij, verwerking, zo goed bleek te gaan. Heeft nooit durven of kunnen vertellen wie de dader was.
Dus had ik even de buik vol van zogenaamd juridische inhoudelijkheden. Die lees ik wel elders, die kan ik ook als toeschouwer bijwonen in de rechtszaal. Daarom vond ik dat het verhaal van Rob alles vertelde wat er moest worden verteld.
Neemt niet weg dat het jullie vrijstaat te reageren, ook al blijf ik erbij dat het enigszins egocentrisch overkomt.