Groningen, woensdag 20 april 2011

5 gedachtes over “Groningen, woensdag 20 april 2011

  1. een zwarte dag.

    groningen gaat op zwart.

    heel groningen rouwt.

    een jonge vrouw die zich om zeehondjes bekommerde,
    en om een kwetsbare medemens. en zie.

    een ervaren politieman die doortastend optrad. en zie.
    ’s mans eigen vader die zich voor dezelfde kwetsbare medemensen inzet.

    bizarre combinatie van slachtoffers en nabestaanden, dader, en hun achtergronden. er zijn gradaties in de betekenis van het woord “wreed”.

    aan (politieke) bestuurders en deskundologen van allerlei aard en snit, worden jaar op jaar vermogens betaald om de juiste adviezen te leveren om de maatschappij zo gezond en veilig mogelijk te maken respectievelijk te houden.
    maar zie: weggegooid geld. levens vernietigd in één ogenblik, heel wat levens van naasten voor de rest van hun leven zwaar beschadigd.

    waar was, op tijd, de adequate, empathische, anticiperende hulp? het daadwerkelijk ingrijpen voordat er zich een drama kon ontvouwen? het waakse onderkennen van risico en het ingrijpen úren, of dagen, voordat het in baflo avond zou worden?

    pas als de kalveren verdronken zijn,
    dan zijn we niet te beroerd om de put te komen dempen.
    de eenlingen die al veel en veel eerder waarschuwden, blijven eenlingen in onze kudde-geest.

    kranten, media, alles duikt er dan bovenop.
    dat zeggen we dan en masse: hoe er gedempt en voorkómen moe(s)t worden.
    behalve in den haag, waar geen gezond nederlands wordt gesproken.

    ‘russisch roulette’ met afgewezen asielzoekers zou geen speeltje van de nederlandse landelijke overheid en z’n vele juristen mogen zijn. nooit.

    dus dat heel het kabinet vandaag uit schaamte maar aftreedt,
    en dat heel nederland vandaag op zwart gaat…

  2. Mensen die hun leven geven tijdens de uitvoering van hun werk verdienen ons aller respect.

    Dick Haveman bedankt voor je inzet en je werk als politieman. Ik wens de nabestaanden en de collega’s alle sterkte bij het verwerken van dit verlies en de gebeurtenissen afgelopen week.

  3. excuses, ik had de link met de begrafenis van de omgekomen agent niet gelegd. De beelden van de rouwstoet zagen er indrukwekkend uit, mooi en eervol!

  4. Ik zeg niks.
    Op de Amsterdamse dam was eens een man die gevlucht was uit zijn geboorteland. Bang waarschijnlijk dat ze hem in brand zouden steken. En ging naar een land waar niemand van plan was hem in vuur te zetten. Je gelooft het niet. Hij stak zichzelf in brand.
    Je komt wat tegen. Je gelooft het niet.
    Je kunt goed doen en om zeehondjes geven, politieman zijn met vrouiw en kinderen, huilen tot je een ons weegt.
    (Werd net gebeld over andere zaken en nu ben ik de hele voortzetting kwijt. Had de volgende zin al wel in m’n hoofd, maar ben hem nu helemaal kwijt. )
    Zit er helemaal niet meer in. Neem me niet kwalijk.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s