De buitenmuren van de woning stonden er nog nadat Ronald op bezoek was geweest, maar daarmee is het wel gezegd.
De lijst met gestolen goederen is indrukwekkend (maar niet volledig): tientallen gouden oorbellen, ringen, hangers en kettingen met diamanten en briljanten, gouden ballen, parelhangers, zilveren rijksdaalders, een kluis met kleingeld, een broodje zilver, 7.000 euro aan contanten, trouwboekjes, zes trouwringen, veel horloges waaronder een originele Micky Mouse uit Disney, tablets inclusief de witte iPad2, laptops, een scheerapparaat van Philips, pasjes en paspoorten.

En de originele politiepet van opa.

Ronald (30) is niet naar de rechtbank gekomen om te ontkennen.
Ja, hij was in die woning geweest, had meegeholpen.
Ja, ook erfstukken.
Nee, daar sta je op dat moment niet bij stil.
Ja tuurlijk, hij zou zelf ook heel erg kwaad worden.

De overbuurman wist dat de buurtjes niet thuis waren.
Toen hij beweging zag aan de overkant, belde hij de politie.
Ronald verstopte zich onder een stapel kleding maar dat hielp niets.
Hij zei tegen de agenten: ‘Geef me een stuk papier en dan schrijf ik alles op.’
Toen hij klaar was met schrijven was het buiten al donker en stonden er dertig woninginbraken op papier.
Gepleegd in Winschoten in drie maanden tijd.

Hij had net een lange gevangenisstraf uitgezeten, in verband met een poging tot moord en inbraken, toen met name in Oude Pekela.
Na die lange detentie was hij met goede moed aan een nieuw leven begonnen.
Maar al snel werd het hem duidelijk dat daar geen beginnen aan was.
Ronald tegen de rechters: ‘Je hebt niks om handen en dan loop je weer tegen dezelfde mensen aan.’

Rechters: ‘Winschoten heeft voor u een heel negatieve lading.’
Ronald: ‘klopt’.
Rechters: ‘Ga daar dan weg! Waarom geen hulp gezocht?’
Ronald vertelt dat hij dat had gedaan. Hij was naar het hoofdbureau van politie aan de Rademarkt in Groningen gegaan om schoon schip te maken.
De rechters hadden het gelezen: ‘De politie had geen tijd voor u. U werd weggestuurd.’
Ronald: ‘Precies. Daarna kreeg ik een terugval.’

Wat heet.
Hij gebruikte tien tot 15 gram cocaïne per dag.
Dan sta je stuiterend aan de Nederlandse top, maak je internationaal gezien kans op een gouden medaille.
Zoveel drugs is een bovenmenselijke prestatie.
Het kost ook wat: zo’n vijf- tot zevenhonderd euro per dag.
Daarom die inbraken.

Zolang bij Ronald de cokewekker onophoudelijk afgaat, breekt hij in.
Gevangenisstraf heeft, zegt zijn advocaat, daarom ook helemaal geen zin.
Ronald moet keihard de kliniek in, moet keihard van de drugs af.
Dat vindt ook de officier van justitie: afkicken, maar eerst afrekenen.
Vier jaar gevangenisstraf.

Ronald schrikt niet.
De vorige keer, op 11 juli 2006, werd negen jaar celstraf tegen hem geëist.
Dat waren er toen zes geworden.

Kees Jan is even oud en ook inbreker, maar dan meer een ondernemende die probeert te knallen, grote slagen te slaan.
Hij probeerde nogal wat bedrijven op te zetten, maar die knalden allemaal te vroeg. Volgens de reclassering is Kees Jan een man die zijn eigen kunnen flink overschat.

In april vorig jaar zou hij met anderen dertien bronzen beelden uit de beeldentuin (‘het Badjassenpark’) van kuuroord Fontana in Nieuweschans hebben gestolen.
De beelden, van de Russische kunstenaar Alexander Taratynov, hadden een verzekerende waarde van 50.000 euro.

Uit een woning in Wildervank verdween een kluis met 12.000 euro en kunstwerk van Herman Brood: Torso Rood.

Soms bestond de buit uit meer aardse zaken: zestig dure oortjes (voor beveiligers) bijvoorbeeld uit de kluis van de Praxis in Groningen.
Hij nam ook kluizen uit woningen mee die door een man niet te tillen zijn.
Veel potje met kleingeld ook.
Hij sloeg vier keer in één nacht toe op Ameland, in het Strandpaviljoen, bij het vliegbedrijf, bij Sky-dive en bij de amusementshal in Nes.
Buit en aangerichte schade opgeteld: meer dan 100.000 euro.

Ook nu weer ging het mis.
Bij de ene inbraak werden zwarte handschoenen gestolen die dan per ongeluk werden achtergelaten bij een volgende kraak waar vinger- en handpalmafdrukken op kozijnen werden aangetroffen.
In een hotelkamer bij Van der Valk in Zuidbroek bleef een sleutel liggen, afkomstig van het amusementscentrum op Ameland.
De hotelkamer was geboekt door Kees Jan.

Echt mis ging het omdat de vriend van Kees Jan werd doodgeschoten in een café aan de Rodeweg in Groningen.
Daar hou je geen rekening mee.
In het moordonderzoek werden telefoons getapt van mensen die omgang hadden met het slachtoffer.

Zo kwam eerst Kees Jan zelf in beeld en niet veel later ook de bronzen beelden.
Negen van de dertien stonden niet heel erg verstopt in een winkelpand aan de Nieuweweg in Groningen.
Kees Jan huurde dat pand om er een bedrijfje te beginnen.
Aan de muur hing Brood’s Torso Rood.

Kees Jan werd aangehouden in een vakantiehuisje op Wedderbergen.
Het huisje stond vol gestolen golfattributen.
In zijn auto, een witte Berlingo, lagen de andere vier beelden.
Het was dezelfde witte Berlingo die door beveiligingscamera’s was vastgelegd bij de Praxis, in de nacht dat daar de oortjes werden gestolen.

De officier van justitie presenteert hier een rekening van 36 maanden.
Kees Jan zegt niks.
Hij is er niet.
Misschien had hij in de gevangenis belangrijkere zaken aan het hoofd.
Misschien overdacht hij zijn fouten.
Hoe daar van te leren.

Rob Zijlstra

 

UPDATE – 18 februari 2013 – uitspraken
Ronald is veroordeeld tot 36 maanden gevangenisstraf waarvan 12 maanden voorwaardelijk. Vrijwel alles wat hem ten laste is gelegd, acht de rechtbank ook bewezen. DE kraak bij de Praxis overigens niet. Een 21-jarige handlanger kreeg conform de eis 15 maanden celstraf. Kees Jan kreeg zijn geeiste 48 maanden naar daarvan mogen er 18 in plaats van 12 voorwaardelijk.