Zit het dan toch anders?

In november 2002 werd de toen 52-jarige Gerard Meesters in zijn woning in Groningen geliquideerd.
Meesters’ zus had een partij drugs gestolen van een Engelse criminele organisatie. Meesters zelf had met criminaliteit niets te maken.
Toch moest de Groninger boeten met zijn leven voor de diefstal.

De liquidatie past binnen de keiharde werkwijze van de Engelse organisatie.
Leden die zich niet aan de regels houden, worden aangepakt.
Bijvoorbeeld door onschuldige familieleden te bedreigen, te mishandelen of te vermoorden.

De Engelsman Daniël S. wordt gezien als de man die Meesters in zijn woning doodschoot.
Zijn landgenoot Steven B. zo op die dag zijn opgetreden als chauffeur van S.
Daniel S. werd in 2005 veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf.
Hij was toen 47 jaar.
Steven B. kreeg – als medeplichtige aan moord – 8 jaar celstraf.
Hij was toen 28.
Steven B. is sinds kort op vrije voeten.

Het bewijs dat Daniel S. de moordenaar is, stoelt vooral op verklaringen van Steven B.
Die zegt het.
Hij zegt dat Daniel S. het heeft gedaan, heeft geschoten, terwijl hij zelf vlakbij de woning van Meesters rokend zat te wachten in de auto.
Hij zegt ook schoten te hebben gehoord.

Daniel S. heeft altijd ontkend.
Met kracht.
Er zijn geen getuigen, er is geen technisch bewijs, het wapen is nooit gevonden.

Het bewijs op grond waarvan Daniel S. tot levenslang is veroordeeld, is uiterst wankel.
Dat zei zijn advocaat Tjalling van der Goot tijdens de rechtszaken en dat zegt de advocaat nog steeds.

En nu zou er nieuwe informatie zijn die er mogelijk op wijst dat iemand onschuldig tot levenslang is veroordeeld.
Twee personen uit de gevangenisomgeving van Steven B. zeggen dat Daniel S. niet de man is geweest die Meesters heeft doodgeschoten.
Iemand anders zou het hebben gedaan.
Steven B.?

Advocaat Van der Goot zegt niet te kunnen inschatten hoe concreet en betrouwbaar de informatie is.
Maar gezien het wankele bewijs waarop de inmiddels onherroepelijke veroordeling is gestoeld, zegt Van der Goot, is nader onderzoek meer dan wenselijk.
Van der Goot: ‘Noodzakelijk. Ik vind het een plicht van justitie om een en ander uit te zoeken.’

Hij zegt: ‘Mocht de informatie hout snijden, dan hebben wij de mogelijkheid een herzieningsverzoek in te dienen. We hebben het hier over iemand die tot levenslang is veroordeeld. Ik heb het bewijs altijd al veel te mager voor een veroordeling gevonden en sluit niet uit dat Daniël S. onschuldig vastzit. Geef mij één reden om het niet uit te zoeken.’

Het openbaar ministerie in Groningen heeft die reden inmiddels gegeven: de informatie is te vaag en vindt ook geen steun in het onderzoeksdossier.
En dus komt er geen nader onderzoek.
Justitie nam dit besluit nadat één persoon uit de omgeving van Steven B. wat had gezegd.
Iets.
Inmiddels is er dus een tweede persoon die iets soortgelijks zou hebben verteld.
Waar, wanneer (waarom) en aan wie is onduidelijk.
Inmiddels ligt er een tweede verzoek van Van der Goot bij het Groninger openbaar ministerie.

Formeel – op basis van de wet – heeft Van der Goot geen poot om op te staan.
Justitie beoordeelt en beslist.
De advocaat noemt dit een manco in de wet: ‘Het zou veel eerlijker zijn, rechtvaardiger, als een onafhankelijke rechter beoordeelt en beslist en niet de mensen (van justitie) die Daniel S. hebben vervolgd.’

Vraag aan Tjalling van der Goot:
Wie tot levenslang is veroordeeld grijpt alles aan om nieuw licht, hoe vaag ook, op een zaak te werpen. Daniel S. heeft niet te verliezen. Kun je wel bezig blijven. Toch?

Van der Goot antwoordt: ‘Ons kantoor (Anker&Anker, Leeuwarden) staat veel mensen bij die tot levenslang zijn veroordeeld. Wij zien vaak dat verdachten die eerst ontkennen zich na een veroordeling berusten in hun lot. Misschien wel omdat ze het toch hebben gedaan. Daniel S. heeft vanaf het begin stellig ontkend en dat doet hij tot op de dag van vandaag. Ook dit maakt het anders.’

Of niet?

Rob Zijlstra

>> verslagen over het strafproces rond Steven B. en Daniel S.