de belastingdienst heeft geen
moreel oordeel over inkomsten

Het is steeds maar weer hetzelfde liedje.
De verkoop wordt gedoogd, de inkoop is strafbaar en wordt ook vervolgd omdat de rechtsorde nu eenmaal dient te worden gehandhaafd.

Jawel, er is volop discussie, de officier van justitie is ook niet doof, zegt hij tegen hen die horen willen.
Hij zegt: ‘Er is veel discussie in de kranten en op sociale media. Maar er zit geen lijn in die discussie. Welke kant gaat het op? Wat vindt Nederland?’

De officier van justitie vervolgt: ’Ik kies voor de klassieke benadering. De discussie over de regulering van de wietteelt dient niet gevoerd te worden in de rechtszaal. Wij kennen een scheiding der machten en die machten moeten elkaar niet in de weg gaan zitten. De discussie is aan de wetgever.’

De officier van justitie concludeert: ‘Pas na een breed gevoerd en uitgekristalliseerd debat kan de hennepteelt worden gedoogd.’

En dus vindt de aanklager dat de twee Bierumer wietkwekers de winst die ze in de voorbije jaren hebben gemaakt, moeten afdragen aan de staat.
Het gaat – zou gaan – om 175.000 euro.
Misdaad mag immers niet lonen, daar is in Nederland wel een breed draagvlak voor.

De Bierumer wietkwekers John (50) en Ines (40) zaten vorig jaar oktober tegenover dezelfde drie rechters waar zij donderdag ook tegenover zaten.
Het ging ook donderdag om hetzelfde liedje, over de hypocrisie van de achterdeur, over de hypocrisie van het failliete gedoogbeleid rond softdrugs, een beleid dat de georganiseerde misdaad in de kaart speelt en dat maakt dat de fiscus miljoenen euro’s misloopt.

Nog even in het kort kort: Jonn en Ines deden het netjes.
Ze deden geen overlast, geen brandgevaarlijke toestanden, wel biologisch, geen diefstal van de stroom (maar gewoon betalen), zo ook het betalen van belasting, ze deden een transparante boekhouding, inclusief facturen. Ze leverden alleen aan door gemeenten gedoogde coffeeshops, ze leverden van hoge kwaliteit, maar niet tegen de hoogste prijs. Weg met de criminaliteit.

De rechtbank in Groningen oordeelde dat een dergelijke gezonde manier van hennep kweken past binnen het gedoogbeleid.
John en Ines werden wel schuldig bevonden (vonden ze zelf ook), maar de rechtbank legde geen straf op.
Even zag het er naar uit dat dit een doorbraak zou zijn in het Nederlandse hennep- en coffeeshopbeleid, maar de gelukkigen die die dat riepen, juichten te vroeg.
Het Openbaar Ministerie ging in hoger beroep en het gerechtshof in Leeuwarden maakte korte metten met het Groninger vonnis: schuldig met straf.

En nu is er dus de ontnemingsvordering van het wederrechtelijk verkregen voordeel: 175.000 euro.
De Amsterdamse advocaten Sidney Smeets en Tim Vis vinden de vordering niet terecht.
Sowieso klopt de hoogte van de vordering bij lange na niet.
Maar principiëler, Bierum, het lichtende voorbeeld, heeft niks misdaan.
Het geld dat werd verdiend, is niet wederrechtelijk verkregen.
Er is, zeggen Smeets en Vis, immers belasting over betaald.

In koor tegen de rechters: ‘Twee idealistische wietkwekers moeten bloeden omdat een moedige wetgever ontbreekt. John en Ines leverden een bijdrage aan een oplossing. De vordering moet dus worden afgewezen. En rechters, dat is geen politiek statement, maar een bevoegdheid die u van de wetgever heeft gekregen.’’

De officier van justitie schudt het hoofd.
Hij weet: ‘De belastingdienst heeft geen moreel oordeel over inkomsten. Het betalen van belasting betekent dus niet dat inkomsten automatisch legaal worden. De inbreker die zijn buit opgeeft als inkomsten, kan een aanslag verwachten van de fiscus.’

Smeets en Vis zeggen dat Jon en Ines na het arrest van het hof zijn gestopt met het telen van wiet. Zij hebben nu geen inkomsten. Ze kunnen die vordering dus nooit betalen. Ze raken na zo veel inzet zelfs aan de bedelstaf.’

De officier van justitie haalt de schouders op, dat hoort hij vaker van wietkwekers.
Zegt, standaard: ‘Nu kunnen ze misschien niet betalen, maar in de toekomst wellicht wel. Ze zijn nog jong.’

Er zijn laatste woorden.

John zegt dat justitie hen het leven behoorlijk zwaar heeft gemaakt. ‘Er is een probleem waarvoor wij de oplossing hebben. Door open en transparant te zijn hebben we onze verantwoordelijkheid genomen.’
Ines vult aan: ‘Wij hebben geen schade berokkend, wij hebben geprobeerd de situatie te verbeteren.’

De officier van justitie heft zijn armen niet ter hemel.
Wel zegt hij: ‘Ja. Het moet anders. Maar de grote vraag is: hoe dan? Dat is aan de wetgever.’

De drie Groninger rechters zeggen dat ze voor 14 januari 2016 vonnis zullen wijzen en trekken zich terug.

Elders draait Armand zich om in het graf.
Niettemin, er is nog hoop.

Rob Zijlstra

 

→ het rechtbankverslag van eerdere zitting [okt ’14, inclusief vonnis rechtbank]