Marchel is een 38-jarige man die zegt dat hij in Gent woont.
De officier van justitie zegt dat Marchel met vier anderen een misdadige organisatie vormt.
Hij en de medeverdachten wilden heel Nederland oplichten.
En daarna België, Duitsland, Frankrijk, Italië.
Uiteindelijk wilden ze heel Europa besodemieteren.
Zelf ziet Marchel het anders.
Van oplichterij, zegt hij tegen de rechters, was namelijk geen sprake, althans dat was niet de intentie.
Bovendien is hij niet de bedenker.
Hij was slechts bestuurder en aangesteld nadat Kantoor voor Klanten (KvK), een besloten vennootschap, al was opgericht in België.
De bedenker moet de 47-jarige Stevan zijn, een Groninger uit Winschoten.
Het ging als volgt.
De KvK bv kocht bij Ad Hoc Data, een echt bedrijf uit Alphen aan den Rijn, 1,4 miljoen adressen van Nederlandse middenstanders.
Daarna knipten en plakten ze een tekst in elkaar waardoor een brief ontstond die net echt was.
Logootje erbij, klaar.
Snel naar de bank.
Probleempje.
Een eerlijke Rabo-medewerker vertrouwde het niet en zei neen.
Probleempje daarna opgelost want volgens de Frieslandbank moest wat zij wilden kunnen: een acceptgiro-overeenkomst.
Vol moed stapten de Kantoor voor Klanten-mannen naar een drukkerij.
Even lastig.
Nota bene een wakkere drukker had opgemerkt dat het te drukken werk, het logo, de indeling, de kleuren wel heel erg leek op een brief met logo van de Kamer van Koophandel (KvK).
Hij riep ‘stop de persen’, maar toen kwam de baas van de drukkerij en moest iedereen zich een beetje dommer voordoen.
De drukbaas zei misschien wel: ‘Iets drukken wat stinkt is daarmee nog niet strafbaar. En nu aan het werk.’
Tot slot moest het gedrukte werk worden bezorgd.
Postbedrijf Sandd had er oren naar, Sandd wilde de 1,4 miljoen brieven wel even rondbrengen.
Aan elke brief was een acceptgiro gehecht, met daarop het te betalen bedrag: 149 euro.
De brieven met rekeningen van KvK werden verstuurd in een periode dat de Kamer van Koophandel rekeningen rondstuurde voor de jaarlijkse contributie.
Marchel: ’O ja? Toeval.’
De rechters: ‘Stel dat de helft van de helft van de helft van de mensen die zo’n rekening krijgt, zou betalen, dan heb je het over een klap geld.’
Marchel haalt de schouders op.
Hij was, zegt hij, niet bezig met geld.
Medeverdachte Johan was dat wel.
Johan, voormalig schilder en tatoeagekunstenaar en nu aandeelhouder, had na talloze mislukkingen in zijn leven nog slechts één missie: barmhartig alle armen op aarde helpen.
In Godsnaam.
En daar was heel veel geld voor nodig.
Johan: ‘Wij wilden heel Europa aan ons concept onderwerpen. Daarna wilden wij de mensen die honger hebben iets prachtigs bieden. Wij zijn heel gelovig.’
Hoofdgelovige Stevan uit Winschoten zit niet in de verdachtenbank.
Hij is voortvluchtig.
De politie zoekt hem al maanden.
Op Google duurt de zoekactie 0.24 seconden met 95.900 websites als resultaat.
Veel daarvan zijn gelieerd aan oplichting.
De Belgische tak van de vermeende misdadige organisatie is Marie uit Antwerpen.
Hij is afwezig, want ziek.
Jerom uit Den Haag is er wel, maar hij zwijgt.
Hij heeft als ict’er de website van de firma in elkaar geknutseld.
Daar zou hij 80.000 euro voor krijgen.
De opdracht: hun site moest er bijna net zo uitzien als hun site van de Kamer van Koophandel.
Bijna ging het goed.
Sandd bezorgde 385.000 brieven per ongeluk een dag te vroeg.
De site was toen nog niet in de lucht en het zogenaamde telefoonteam om zogenaamde antwoorden op vragen te geven zat zogenaamd ook nog niet klaar.
Er ontstond daarentegen wel publiciteit: er spoken nepnota’s door het land.
Dit leidde ertoe dat de overige 1,1 miljoen brieven niet werden bezorgd.
Er stroomde wel geld.
Welgeteld 1.785 middenstander maakten 149 euro over.
Van hen waren er 1.255 die dat deden op de bankrekening van de echte Kamer van Koophandel.
Waarschijnlijk stond dat bankrekeningnummer in het betalingssysteem opgeslagen.
530 Middenstanders betaalden de verdachte oplichters.
Marchel zegt dat hij het nog steeds jammer vindt dat niet alle 1,4 miljoen middenstanders 149 euro hebben overgemaakt.
Het had zo mooi kunnen zijn.
Jerom zwijgt en Johan knikt vroom.
Ja, vertel ons eens, zeggen de rechters die hun best doen niet heel cynisch te klinken, wat stond er tegenover die 149 euro?
Waar betaalden de mensen eigenlijk voor?
Marchel zegt dat het Kantoor voor Klanten meer service aan klanten wilde verlenen dan klanten van de Kamer van Koophandel gewend verleend zijn te krijgen.
Voor 149 euro krijg je een inlogcode.
Met die code kunnen middenstanders zichzelf op de KvK-site profileren.
Met telefoonnummers en zo.
Of met een filmpje.
Echt heel uniek.
En ZZP’ers kunnen hun certificaten uploaden zodat potentiële klanten kunnen zien hoe goed gecertificeerde ZZP’er zijn.
Marchel zegt dat hij een gezin heeft te onderhouden, door alles bulkt hij nu van de schulden.
Gelukkig heeft hij weer een baan.
Hij doet nu, antwoordt hij op de vraag, voornamelijk een stukje aansturing, een stukje acquisitie, een stukje stagiaire.
De officier van justitie zegt dat Johan uit Winschoten mag boeten met een werkstraf van 240 uur, maar dat hij voor de andere bendeleden een stukje vrijheidsberoving in gedachten heeft: gevangenisstraffen tot achttien maanden.
Rob Zijlstra
• kantoor voor klanten [wikipedia]
• dappere postbode ontslagen [parool]
• laatste stap MKB [civiele procedure]
UPDATE – 21 december 2012 – uitspraken
De rechtbank (Noordelijke Fraudekamer) heeft drie van de vijf mannen veroordeeld tot 18 maanden celstraf. Bewezen is dat zij zich schuldig hebben gemaakt aan oplichting. Twee ansderen mannen, ondere wie Johan, werden vrijgesproken.
– vonnissen volgen zodra beschikbaar
zittingszaal 14 | 2004 - 2022 
Goh, waarempel, na jaren van oplichterij staan deze mensen eindelijk voor de rechter.
Overigens verdient het melding dat deze figuren al jaren ondernemers belazeren en er nu pas mee voor de rechter verschijnen. Ze werkten als volgt:
* Een onzin-advertentiewebsite werd opgezet
* Ondernemers werden benaderd en onder valse voorwendselen aangezet een fax te tekenen (bijvoorbeeld door de ondernemer wijs te maken dat de order al geplaatst was en hiermee nu juist geannuleerd werd). Die fax was echter een offterte en wee het gebeente van de ondenemer die tekende.
* Die fax ondetekende werd namelijk vervolgens gebruikt als overeenkomst en voorwendsel om geld te eisen, telkens tussen de 3000 en 4000 euro.
* Betaalde een ondernemer niet dan werd een advocaat ingeschakeld. Boze ondenemers hebben hierop bij de Orde van Advocaten geklaagd, betrokken advocaat heeft een berisping gekregen (OEI… een berisping… nu word ik bang!) en werkt inmiddels niet meer als advocaat.
* Deze oplichters gingen zelfs door tot de rechter toe, waar ze de getekende fax als bewijs voor een overeenkomst voorlegden. Ik weet van het bestaan van 1 civiele rechtzaak waarbij de oplichters ongelijk kregen omdat de ondernemer met gespreksopnamen kon aantonen dat hij misleid was. Ongetwijfeld hebben veel ondernemers uiteindelijk toch het geld betaald.
Dit spelletje speelden ze al jarenlang tot ze het met hun ‘Kantoor voor Klanten’ actie te bont maakten. Toen kwam Justitie van zijn luie gat. Waarschijnlijk werden de oplichters door het uitblijven van enige reactie van Justitie overmoedig.
Ik ken overigens ook een deel van deze mensen met naam en toenaam noemen maar laat het hierbij. Enerzijds blij dat justitie hier eindelijk werk van maakt, aan de andere kant triest dat deze mensen zo lang hun gang hebben kunnen gaan. Ook triest dat deze mensen niet hebben geleerd op een eerlijke manier hun geld te verdienen. Ik vind een eis van 18 maanden en een werkstraf nog te mild. Vier a vijf jaar cel zal een stuk beter voor ze zijn.
Als deze mensen echt hardleers zijn dan zou het een goede straf en een goede preventiemaatregel zijn om ze nu juist wel met naam, toenaam, foto en adres op internet te zetten. Ik heb in mijn werk ook last van dit soort acties, tot nu toe geen geld aan kwijt geraakt, wel tijd en energie.
Geen kijk op, dan beginnen ze gewoon onder aan andere naam opnieuw. Ze doen toch alles van een afstand, via internet en de telefoon. Wat mij betreft kan de maatschappij het beste een tijdje beveiligd worden tegen deze figuren, en worden ze na hun celstraf in de gaten gehouden dat ze niet voor de verleiding bezwijken weer op deze manier hun geld te verdienen.
Als Justitie deze figuren even hard zou aanpakken als kinderpornodownloaders dan zouden we miljarden kunnen besparen. Vult weer mooi een deel van het begrotingstekort op.
Zulke mensen moet je raken waar het zeer doet: in hun portemonnee of met echt lange straffen. Daardoor verandert hun risico analyse en zoeken ze iets anders.
Als ondernemer krijg ik ook constant telefoon en faxen van dit soort oplichters. In andere landen (zoals België) is de wet aangepast en daarom is er in Nederland een toename van dit soort praktijken
Je moet er bovendien direct bovenop zitten, niet alleen de straffen maar ook vooral de pakkans moet hoog zijn. Justitie liet deze mensen veel te lang hun gang gaan waardoor ze miljoenen euro’s schade hebben toegebracht en steeds brutaler werden. Maar zie Rob’s nieuwste blog, Justitie heeft het te druk met zedenzaken.
Als ik mag kiezen tussen de twee laat dan de capaciteit maar naar zeden gaan. Deze vorm van oplichting gaat nog steeds gewoon maar over geld. En ook al denk je niet te kopen dan is “Caveat emptor” nog steeds een goed motto.
Tuuuurlijk! Als je schulden hebt kun je het beste mensen gaan oplichten!! Die drukker en Sanddd hebben trouwens ook boter op hun hoofd. Roomboter wel te verstaan.
Valse facturen van Kantoor voor Klanten * Gepubliceerd op 09 december 2008, 17:49 * Laatst bijgewerkt op 09 december 2008, 17:50Koog aan de zaan – Een staaltje brutale oplichting waar een argeloze ondernemer makkelijk intrapt. Zo omschrijft Koger G. Hooreman de praktijken van Kantoor voor Klanten. Van dit Haagse bedrijf heeft hij valse rekeningen binnengekregen.Het voormalige administratiekantoor van Hooreman (,,ben ik mee gestopt”) ontving een factuur van 149 euro als bijdrage en naamsvermelding in het KvK handelsregister. Met KvK wordt in dit geval Kantoor voor Klanten bedoeld. ,,Wees waakzaam. De mensen achter deze oplichtingpraktijken proberen je op het verkeerde been te zetten. Het lijkt net alsof je voor de reguliere Kamer van Koophandel gaat betalen. Zelfs het logo van deze lui lijkt als twee druppels water op het beeldmerk van de echte KvK. Dat schept enorme verwarring. Als je per ongeluk betaalt, verdwijnt je geld naar België. Het enige dat ik wil, is mensen waarschuwen en behoeden voor dit soort oplichters.”Op de acceptgiro van Kantoor voor Klanten staat ,,uw registratie bij de Kamer van Koophandel is gescheiden van onze dienstverlening.” Hooreman: ,,Ook staat er en dat vind ik heel gemeen: dit is geen factuur maar een aanbod. Maar het is dus wel een factuur. Trap er niet in”, waarschuwt de Koger. Wie het 0900 nummer van Kantoor voor Klanten belt à 70 eurocent per minuut, krijgt een bandje te horen. ,,Probeert u het later nog eens”, zegt een donkere mannenstem.